از رسول خدا که رو به اصحاب خود فرمودند : ای بنده ی خدا دوست داشته باش بخاطر خدا و کینه داشته باش

امام عسگری نقل میفرماید :

از رسول خدا که رو به اصحاب خود فرمودند :

ای بنده ی خدا دوست داشته باش بخاطر خدا و کینه داشته باش بخاطر خدا و ولی قرار بده بخاطر خدا ودشمنی کن بخاطر خدا پس بدرستی که ولایت خدا بدست نمی آید مگر به این امر و هیچکس طعم ایمان را نمیچشد هر چند نماز و روزه او زیاد باشد مگر اینکه اینگونه باشد ....
پس شخصی از آن حضرت پرسید :
از کجا بدانم من در راه خدا دوستی و دشمنی کردم و چه کسی ولی خداست تا من اورا ولی قرار دهم و چه کسی دشمن خداست تا با او دشمنی کنم ؟ پس آن حضرت به امیر المومنین حضرت علی ابن ابی طالب اشاره کردند و فرمودند :
آیا این شخص را میبینی ؟
گفت :بله .
فرمودند :
دوست این شخص دوست خداست پس او را دوست بدار و دشمن این شخص دشمن خداست پس با او(دشمن خضرت علی ) دشمنی کن .
و فرمودند : دوست این شخص را دوست داشته باش هر چند که با پدر تو و فرزند تو جنگ کرده باشد و با دشمن این شخص دشمنی کن هر چند او پدر تو یا فرزند تو باشد .)
علل الشرایع 1/141 ، باب 119

چاپ جلد 6 کتاب جواهر الکلام فی معرفة الامامة والامام

همزمان با ولادت با سعادت امیر مؤمنان علیه السلام، جلد 6 از مجموعه بیست جلدی کتاب نفیس جواهر الکلام فی معرفة الامامة والامام تألیف حضرت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی از چاپ خارج شد.
مؤلف محترم در این نوشتار به بررسی ادامه آیات امامت، بحث تحریف قرآن و گفتار بزرگان شیعه در نفی تحریف و همچنین نظر اهل سنت در مورد تحریف و نقد و بررسی آن پرداخته‌اند.
علاقمندان می‌توانند جهت تهیه این کتاب، با شماره تلفن [phone] و یا از طریق سامانه پیامکی 10001414 تماس حاصل فرمایند.

رجعت، نابودی شیطان و حکومت امیر مومنان علیه السلام

رجعت، نابودی شیطان و حکومت امیر مومنان علیه السلام

حضرت آیت الله یثربی دامت برکاته، در دویست و بیست ویکمین جلسه از سلسله جلسات به سوی معرفت، به ادامه اثبات مسئله رجعت با استناد به آیات و روایات پرداختند.

در این جلسه که در شامگاه چهارشنبه، 16 اردیبهشت 1394، مطابق با 17 رجب المرجب 1436 برگزار شد، استاد برجسته دروس خارج حوزه های علمیه قم، با مرور نتایج حاصله از جلسات گذشته، ابراز داشتند: بر اساس آیات الهی و روایات حضرات معصومین علیهم السلام، اولاً: قبل از قیامت، دوران رجعت در این عالم رخ خواهد داد. ثانیاً: در این دوران حضرت امیرالمومنین علیه السلام به همراه تمام انبیای الهی و حضرات معصومین علیهم السلام به این عالم باز خواهند گشت. ثالثاً: مومنان خالص به پیروی از حضرت امیرالمومنین علیه السلام و مشرکان محض در لشکر شیطان در دوران رجعت باز خواهند گشت. رابعاً: رجعت جزو باورهای قطعی شیعیان است.

استاد معظم در ادامه اظهار داشتند: حضرت امام صادق علیه السلام بر اساس روایت صحیح السند، منکرین مسئله رجعت را جزو شیعیان نمی دانند؛ حتی حضرت امام باقر علیه السلام، جابر را به دلیل اینکه آیه ای از قرآن را به دوران رجعت تفسیر کرد، تحسین نموده و برای او دعا نمودند.

رئیس حوزه علمیه کاشان با اشاره به روایت طولانی از نشانه های دوران رجعت، خاطر نشان کردند: شیطان قبل از آنکه از بارگاه الهی رانده شود، چنان عباداتی می کرد که هیچ فرشته ای، طاقت آن را نداشت؛ اما به دلیل غرور بیجا و پیروی از هوای نفس به عذاب الهی دچار شد. در دوران رجعت، شیطان به همراه پیروانش با لشکر حضرت امیرالمومنین علیه السلام به مقاتله می پردازد و در این نبرد، مغلوب شده و از صحنه روزگار محو خواهد شد.

معظم له در ادامه افزودند: بعد از این واقعه مهم، رسول خاتم صلی الله علیه وآله، زمینه حکومت برای حضرت امیرالمومنین علیه السلام را فراهم می آورند و هیچ مشرکی بعد از نابودی شیطان وجود ندارد. همچنین در آن زمان، همه اهل کتاب به پیامبر صلی الله علیه وآله ایمان می آورند و هیچ فرقه یا مکتبی، جز مکتب اصیل اسلام، وجود خارجی نخواهد داشت.

گزارش تصویری برگزاری مراسم ولادت حضرت علی (علیه السلام) با حضور آیت الله العظمی روحانی

گزارش تصویری برگزاری مراسم ولادت حضرت علی (علیه السلام) با حضور آیت الله العظمی روحانی

همزمان با 13رجب و روز میلاد باسعات حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام)، مراسم باشکوهی با شرکت جمع کثیری از اقشار مختلف مردم و علما و فضلای حوزه علمیه در حسینیه امام صادق (ع) و با حضور حضرت آیت الله العظمی روحانی برگزار شد.

محبت، اساس گردش زندگی است

محبت، اساس گردش زندگی است

همسران طلاب و دانش آموختگان مرکز فقهی اهل بیت علیهم السلام، همچون سالیان گذشته، با حضرت آیت الله یثربی دام ظله دیدار کردند. در این جلسه که به مناسبت فرا رسیدن سالروز ولادت حضرت امیر المومنین علیه السلام برپا شد، معظم له، با اشاره به نقش اساسی محبت و مودت در تحکیم بنیان های خانواده، توصیه های مهمی به آنان نمودند.

در این جلسه که در روز جمعه، 11 اردیبهشت، مطابق با 12 رجب المرجب در بیت معظم له برگزار شد، استاد برجسته دروس خارج حوزه علمیه قم، با اشاره به مبانی اساسی در زندگی خانوادگی اظهار داشتند: بر اساس آیات الهی، بقا و استمرار آسمان ها و زمین در عالم خلقت، قانون عدالت و محاسبه است؛ اما آنچه که از آیات و روایات استفاده می شود این است که مبنای استمرار و تحکیم بنیان های خانواده، محبت و مودت میان زوجین و اعضای خانواده است. اگر گردش زندگی منهای محبت و مودت باشد، آن زندگی برای اعضای خانواده تبدیل به جهنم خواهد شد.

استاد معظم در ادامه افزودند: بر اساس منابع روایی، ازدواج و در کنار هم بودن زن و شوهر، نوعی نعمت شمرده شده است که باید همانند دیگر نعمت های الهی، به خوبی حفاظت و شکرگزاری شود. اگر از این عشق و علاقه ذاتی، ناشکری شود، خداوند این نعمت را از زوجین می گیرد؛ گاهی این کفران با حادثه دردناکی همراه می شود که باعث می شود همسران تا آخر عمر از وجود همدیگر لذت نبرند.

رئیس حوزه علمیه کاشان با اشاره به مهم ترین عوامل صفا و صمیمیت در زندگی خانوادگی ابراز داشتند: عوامل مهمی در تداوم و استمرار صفا و صمیمیت میان زوجین وجود دارد. یکی از این عوامل، تغافل و چشم پوشی اشتباهات همدیگر است. اگر همسر یا شوهر، به اشتباهات همدیگر دامن زده و آن را بزرگ جلوه دهند، عاقبت به جایی می رسند که در مقابل هم قرار گرفته و حتی حاضر نیستند لحظه ای با هم زندگی کنند. عامل دیگر، مدارا کردن و پذیرفتن شرایط اقتصادی و اجتماعی همسر می باشد. درست است که اکثر طلاب در زمینه اقتصادی دچار مشکل شده و یا در زمینه اجتماعی، با دیگر افراد جامعه تفاوت دارند؛ اما بانوان در ابتدا با علاقه به آنان جواب مثبت دادند و در هنگام مشکلات بزرگ باید با هم مدارا کنند. بعضا مشاهده شده است که عده ای از طلاب، به دلیل زیاده خواهی همسران شان، از شهر قم مهاجرت کردند و درس و مباحثه را کنار گذاشتند که این جای بسیار تاسف است.

معظم له توصیه های گرانقدری به همسران طلاب نمودند که مهم ترین آنها عبارت اند از: 1- در منزل، در امور طهارت، افراط و وسواس به خرج ندهند که امور عادی خانوادگی دچار اختلال شود. 2-درس خواندن برای طلاب و روحانیت، واجب عینی است. همسران باید فضای منزل را به گونه ای آماده کنند تا شوهران شان بتوانند با خیال آسوده، به امور آموزشی و پژوهشی خود بپردازند. 3- همه اعضای خانواده نیاز به پند و اندرز در مسائل شرعی و اخلاقی دارند؛ چرا که امروزه مسائل روزمره باعث شده تا جامعه امروزی از نظر مسایل دینی و مذهبی دچار ضعف فراوان شوند. از این جهت لازم است پدران و مادران در منزل مسائل شرعی را از کتب توضیح المسائل برای خود و دیگر اعضای خانواده بازگو کنند و در جهت اعتلای مسائل اخلاقی، در زندگی فردی و اجتماعی گام بردارند.

کلام امیرالمؤمنین علیه السلام

کلام امیرالمؤمنین علیه السلام

نامه ۴۵ نهج البلاغه

از نامه‌هاى امیرالمؤمنین علیه السلام به عثمان بن حُنَیف انصارى، کارگزارش در بصره:

پس از یاد خدا و درود! ای پسر حنیف، به من گزارش دادند که مردی از سرمایه‌داران بصره، تو را به مهمانی خویش فرا خواند و تو به سرعت به سوی آن شتافتی، خوردنی‌های رنگارنگ برای تو آوردند، و کاسه‌هایی پر از غذا پی در پی جلوی تو می‌نهادند، خیال نمى‌کردم مهمان شدن به سفره قومى را قبول کنى که محتاجشان را به جفا مى‌رانند، و توانگرشان را به مهمانى مى‌خوانند! اندیشه کن در کجایی؟ و بر سر کدام سفره می‌خوری؟ پس آن غذایی که حلال و حرام بودنش را نمی‌دانی دور بیافکن، و آنچه را به پاکیزگی و حلال بودنش یقین داری مصرف کن.

آگاه باش! هر پیروی را امامی است که از او پیروی می‌کند، و از نور دانشش روشنی می‌گیرد، آگاه باش! امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده، و دو قرص نان رضایت داده است، بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید، اما با پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی، مرا یاری دهید. پس سوگند به خدا! من از دنیای شما طلا و نقره‌ای نیاندوخته، و از غنیمت‌های آن چیزی ذخیره نکرده‌ام، بر دو جامه کهنه‌ام جامه‌ای نیفزودم، و از زمین دنیا حتی یک وجب در اختیار نگرفتم و دنیای شما در چشم من از دانه تلخ درخت بلوط ناچیزتر است ...»

نکته: آیا هنوز زمان یاری مولایمان فرا نرسیده است؟

زیارت، چیستی، هدف و چرای تأکید بر آن

چیستى معناى زیارت‏

واژه «زیارت» از «زَور» گرفته شده است، ابن فارس واژه شناس معروف، در کتاب معجم مقاییس اللغه می‌نویسد:
الزاء والواو والراء، أصل واحد یدلّ على المیل والعدول؛1
این واژه که از حروف «ز»، «و» و «ر» تشکیل شده، نشان دهنده تمایل و عدول است. حالِ زایر نیز از همین مقوله است؛ چرا که وقتى فردى به زیارت فرد دیگرى مى‏رود، تمایل به سوى او یافته و از دیگران عدول مى‏کند. زایر یعنى کسى که به یک طرف میل پیدا مى‏کند و از ماسواى آن عدول مى‏نماید. پس واژه «زَور» به معناى میل و عدول است. براى مثال، زایرى که به آستان بوسى و زیارت امام رضا علیه السلام شرف‏یاب مى‏شود، در واقع به حضرتش میل نموده و خود را با تمام وجود در محضر آن حضرت مى‏بیند و از ماسواى آن بزرگوار عدول و اعراض کرده است.
محدّث بزرگوار شیخ طریحى در مجمع البحرین مى‏نویسد: در دعایى آمده است:
اللهمَّ اجعلنی من زوّارک؛2
خدایا! مرا از زایران خود قرار بده.
این دعا چه معنایى دارد؟ چرا که خداى تعالى جسم نیست تا مکانى خاصّ و جهتى معیّن داشته باشد.
معناى دعا چنین است: خدایا! مرا آن چنان قرار بده که فقط به تو تمایل و توجّه داشته باشم.
وقتى انسان به خدا تمایل نمود، در واقع از ماسواى حضرت بارى تعالى اعراض و عدول کرده است و از کسانى شده که به آن درگاه باشکوه پناه آورده، از او یارى طلبیده و کارى با ماسواى او ندارد.
صاحب مجمع البحرین در ادامه مى‏نویسد: در حدیث آمده است:
من فعل کذا فقد زار اللَّه فی عرشه؛3
هر که فلان عمل را انجام دهد، خدا را در عرش خودش زیارت کرده است.
یعنى خدا را قصد کرده و به او تمایل نموده و از ماسواى خدا عدول و اعراض کرده است.
به سخن دیگر، اثر این عمل چنین است که خداى تعالى این شخص را به خود اختصاص مى‏دهد، تمایل او را به سوى خودش قرار داده و او را از ماسواى خود منقطع مى‏نماید.
زیارت در حقیقت، حضور حقیقى زایر نزد زیارت شونده است. از این رو، در بعضى کلمات آمده: «الزیارة حضور الزائر عند المزور».
بعضى گمان مى‏کنند که این حضور همان حضور ظاهرى جسمى است و حال این که روایاتى براى زیارت حضرت رسول صلى اللَّه علیه وآله و ائمه اطهار علیهم السلام از راه دور داریم که نشان مى‏دهد مراد حضور واقعى قلبى است که همان «میل»و «توجّه» است و تحقق عنوان «زیارت» و ترتّب آثار آن دائر مدار حضور و توجّه باطنى است؛ از این رو خیلى از اوقات انسان در زیارت‏گاه حضور بدنى دارد، امّا چون قلب او و فکرش در جاى دیگر است اثرى بر آن حضور بار نمى‏شود.
به راستى چه مقام والا و با شکوهى است که تمام تمایل و توجّه انسان فقط به سوى خداوند متعال باشد، به گونه‏اى که همواره به طرف حضرت حق حرکت کند، ماسواى او را پشت سر قرار دهد و از هر آن چه جز اوست عدول نماید که در نتیجه چنین انسانى ممحّض و خالص در خداوند متعال مى‏گردد. اگر خداوند این کار را با انسانى انجام دهد و او را بپذیرد، او را از «مخلَصین» (خالص شدگان) براى خود قرار داده است.
این چه مقام والایى است؛ مقامى که تمام تلاش‏گران راه توحید در پى آن بوده‏اند و اساساً هدف همین بوده است!
زنده بودن امامان‏
اکنون به اجمال باید یادآور شد که بر حسب دلالت آیات و روایات و ادلّه دیگر ما معتقدیم که انبیاى الهى و اوصیاى آن‏ها زنده هستند. آن بزرگواران زایران خویش را مى‏شناسند و به آن‏ها عنایت دارند.
در کامل الزیارات آمده است: حضرت امام صادق علیه السلام درباره حضرت سیدالشهداء علیه السلام فرمود:
وإنّه لینظر إلى زوّاره، فهو أعرف بهم وبأسمائهم وأسماء آبائهم وما فی رحالهم من أحدهم بولده، وإنّه لینظر إلى من یبکیه فیستغفر له ویسأل أباه الاستغفار له ویقول له: أیّها الباکی! لو علمت ما أعدّ اللَّه لک لفرحت أکثر ممّا حزنت، وإنّه لیستغفر له من کلّ ذنب وخطیئة؛4 

اسلام از نقش‌آفرینی بازایستاد

اسلام از نقش‌آفرینی بازایستاد

وقتی علی علیه السلام حاکم است، جامعه با نظرات اسلام اداره‌می‌شود. و وقتی ابابکر حاکم است، جامعه با نظرات مردم اداره‌می‌شود، هر چند آن مردمْ مسلمان باشند. و تشخیص این دو بسیار مشکل است! و دقت‌نداشتن به این دو بسیار خطرناک است! برای عمیق‌شدن در این موضوع کمی فکرکنید؛ که اگر رأی خدا در جامعه حاکم نباشد، چه می‌شود؟ جز این است که از اسلام یک قالب بدون روح در حرکات و آداب مردم می‌ماند، در حالی که مردم هیچ احساس به ثمر رسیدن از طریق آن اسلام در خود ندارند، وقتی نتوان به عالم غیب و معنویت راه پیدا کرد و آن عالم را سرمایة حالات قلبی خود نمود، دنیادوستی و خودمحوری و خودپسندی، همه ‌و همه در جامعه رونق پیدا می‌کند، منتها با واژه‌های اسلامی و فرق چنین جامعه‌ای با جامعة شرکِ جاهلیتِ قبل از اسلام، فقط در تفاوت واژه‌ها و آداب است، بدون هیچ کمال واقعی. پیچشی که در صدر اسلام واقع شد، یک پیچش خیلی ظریف بود؛ به‌جای این‌که علی به‌عنوان مقام عصمت و حقانیتِ حق حاکم باشد، یک آدم خوب حاکم شده‌است و در واقع اسلام از نقش‌آفرینی و تأثیر‌گذاری لازم در جهان باز ایستاد و به‌واقع سرنوشت تاریخ تغییر کرد و بزرگی این خطر را فاطمه‌زهرا سلام الله علیها در خطبه خود در مسجد مدینه به خوبی گوشزد فرمود، و واقعاً کسی که چنین انحراف بزرگی را فهمید، چه غم بزرگی را در جان خود احساس نمود. پیچشی که در صدر اسلام پیدا شد و از چشم فاطمه پنهان نمانْد، هشدارباشی است تا امروز مسلمانان کشور ایران نسبت به انقلاب اسلامی خود توجّه پیدا کنند، تا «حکومت اسلامی» به «حکومت مسلمین» تبدیل‌نشود. اگر فاطمه سلام الله علیها نبود، مطمئن باشید شیعه این همه هوشیاریِ تاریخی را که امروز به چشم می‌خورد نداشت، که تا چنین حدّ از شعور سیاسی خود را بکشاند. وقتی حکومتِ حقیقت در صحنه نیست، یعنی وقتی حاکمْ مجسمة حقیقت نیست، برای اثبات حقانیت خودش مگر جز این است که باید به کمک فتوحات و کشورگشایی‌ها خودش را آبرو بدهد؟! امیرالمؤمنین علیه السلام خودش مجسمة حقیقت است و معنی آبرو هر چیز آبرویش را با نزدیک‌شدن به علی علیه السلام به‌دست می‌آورد، امّا خلیفه باید برای خود آبرو دست و پا کند. با چه چیزی آبرو دست و پا کند؟ با فتوحات و سلطه و کشورگشایی و امثال این‌ها! اصغر طاهرزاده

بیانیه دفتر حضرت آیت الله العظمی روحانی درباره لزوم برگزاری مراسم عزاداری در ایام محسنیه

 

بسم الله الرحمن الرحیم

قال مولانا الصادق علیه الصلوة و السلام؛ رحم الله شیعتنا، شیعتنا والله هم المؤمنون، فقد شارکونا فی المصیبة بطول الحزن والحسرة...

پرواضح است بعد از شهادت خاتم النبیین و رحمة للعالمین (صلی الله علیه و آله و سلم) دشمنان خاندان مطهّر وحی صلوات الله علیهم اجمعین کمر در محو و اضمحلال آن مکتب نبوی و علوی بستند و کودتاگران سقیفه خلافت را از محور عصمت و رسالت دور کردند و بزرگترین و هولناکترین جنایت را در تاریخ بشریت رقم زده و به جمیع ماسوی الله ظلم و تعدّی نمودند. به فرموده امام ششم صلوات الله علیه: روز سقیفه و آتش زدن باب وحی الهی باب امیرمؤمنان (علیه السلام) و حسن و حسین و فاطمه و زینب و ام کلثوم و فضه: و شهادت محسن (اولین شهید مکتب علوی علیه السلام) با لگد و ضرب و شتم یگانه یادگار احمدی  (صلی الله علیه و آله) بزرگترین و دردناکترین و تلخترین مصیبت بشریّت و اصل یوم العذاب است. (1)

آری این ایام، ایام هتک جمیع حرمت ها و زحمات انبیاء و اوصیاء می باشد، انّا لله و انا الیه راجعون، و از بدیهیات است در این برهۀ از زمان که دشمنان تشیع در جمیع انحاء عالم علیه فرهنگ علوی و اهل بیت متحد هستند، موالیان و دوستداران علوی و فاطمی (علیهما السلام) به فرموده امام ششم (علیه السلام) و بر طبق سیرۀ مستمرّۀ علماء ربانی ایدیهم الله تعالی و توصیه اکید حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی (دام ظله) و سلف ماضیۀ علما رحمهم الله باید به اقامة عزاء و ماتم اعم از برگزاری مجالس و  ادامه پوشیدن لباس مشکی و بر افراشتن بیرق عزاء بعد از ماه محرم و صفر تا منتصف شب نهم ربیع المولود که آغاز امامت مولانا صاحب الزمان ارواح العالمین له الفداه و عیدالله الاکبر و فرحة الشیعة، می باشد اقدام نمایند. بدون تردید اتفاقات هفته اول بعد از ماه صفر، ریشه و اصل همه مصائب است و کسانی که سعی دارند عالماً و عامداً و چه بسا جاهلاً این ایام را تضعیف و بی اهمیّت جلوه دهند مرتکب گناهی بس عظیم  هستند و الی الله المشتکی. اللهم عجّل فرجه و انصر الشیعه بفرجه آمین رب العالمین.

دفتر حضرت آیت الله العظمی روحانی (مدظله العالی)

1. قال الصادق (علیه السلام): ... و ان کان یوم السقیفه و احراق النار علی باب أمیرالمومنین و الحسن و الحسین و فاطمة و زینب و ام کلثوم و فضة و قتل محسن بالرفسة اعظم و أدهی امر لانه أصل یوم العذاب / نوائب الدهور، جلد 3، ص 194.

امام علی(علیه السلام):خدا را خالصانه یاد کنید تا بهترین زندگى را داشته باشید و با آن راه نجات و رستگارى را به پیمایید.

^{امام علی(علیه السلام)}

اُذکُرُوا اللّه  ذِکرا خالِصا تَحیَوابِهِ أَفضَلَ الحَیاةِ و َتَسلُکوا بِهِ طُرُقَ النَّجاةِ؛

خدا را خالصانه یاد کنید تا بهترین زندگى را داشته باشید و با آن راه نجات و رستگارى را به پیمایید.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص39، ح 16

سعادتمند واقعی از زبان حضرت زهرا(س) چه کسی است؟

حضرت زهرا سلام الله علیها:

اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛

همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

  امالی(صدوق) ص 182

یک سوال بدون جواب (فوق‌العاده ویژه)

سوال یک دختر بچه ۸ ساله شیعه از مدیر اهل سنت خود، باعث شد تمام کارشناسان شبکه‌های وهابی، جوابی جز سکوت، برایش نیابند:

ما در کلاس که ۲۴ نفر هستیم، معلم ما وقتی میخاد از کلاس بیرون بره، به من میگه: خانم محمدی، شما مبصر باش تا نظم کلاس به هم نریزه و به بچه‌ها میگه: بچه‌ها، شما گوش به حرف مبصر کنید، تا من برگردم.

شما میگید پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله از دنیا رفت و کسی را به جانشینی خودش انتخاب نکرد!

آیا پیامبر صلی الله علیه و آله، به اندازه معلّم ما،بلد نبود یک مُبصِر و یک جانشین بعد از خودش تعیین کند که نظم جامعه اسلامی بهم نریزد؟!

جواب مدیر اهل سنت به دانش‌آموز شیعه： برو فردا با ولیّت بیا، با او کار دارم!

دانش‌آموز رفت و فرداش با دوستش آمد. مدیر گفت: دختر چرا ولیّتو نیاوردی؛ مگه نگفتم ولیتو بیار؟ دانش‌آموز گفت: این ولیّ منه دیگه؛ مدیر عصبانی شد و گفت: منظور من سرپرستته، پدرته، رفتی دوستتو آوردی؟

دانش‌آموز گفت: نشد دیگه اینجا میگی ولی یعنی سرپرست، پس چطور وقتی پیامبر میگه این علی ولی شماست میگید: معنی ولی، میشه دوست.

صلوات

امام علیه سلام با فضایل بسیارو مظلومیّت بی‏شمار

بسم الله الرحمن الرحیم

     «الحمد للَّه ربّ العالمین وصلّى اللَّه على سیّدنا محمّد وآله الطاهرین ‏ولعنة اللَّه على أعدائهم أجمعین».

«قال اللَّه الحکیم فی محکم کتابه أعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم»

)یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُواْ فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ   تُفْلِحُونَ((1).

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید و وسیله‏اى براى تقرّب به او بجویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار شوید.

مقدّمه:

      در شامگاه دهم رجب و میلاد مسعود حضرت جواد الأئمّه u و در آستانة‏ میلاد مبارک و میمون مولود کعبه حضرت امیرالمؤمنینu قرار داریم.

      مسیر بحث که در رابطه با تفسیر آیات ولایت و امامت بود را به گونه‏اى‏ تنظیم مى‏نماییم، تا از سیر بحث خارج نگردیم و در ضمن این ایّام و مناسبتها را ارج نهیم.

ایمان به غیب، نشانة متّقین:

      بسیارى از امورى که در عالم آفرینش روى مى‏دهد خارج از توان و قدرت ‏بشرى و فوق طور(2) عقل و عادت اوست. بسیارى از این امور از محدودة حواس‏ و ادراکات عادى و طبیعى بشر خارج است، امّا مسلمانان به حوادثى از این قبیل ‏ایمان و اعتقادى راسخ دارند.

      خداوند متعال یکى از ویژگیهاى مؤمنین را باور داشتن به مسائلى از این ‏دست بر مى‏شمارد.

>ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ * الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ‏ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ<(3).

این کتاب با عظمتى است که شک در آن راه ندارد و مایة هدایت‏ پرهیزگاران است * (پرهیزگاران) کسانى هستند که به غیب [آنچه ازحسّ پوشیده و پنهان است] ایمان مى‏آورند و نماز برپا مى‏دارند و ازتمام نعمتها و مواهبى که به آنان روزى داده‏ایم انفاق مى‏کنند.

      ایمان و باور داشتن به حوادثى خارج از توان بشرى، غیر عادى و بیرون از روال طبیعى را ایمان به غیب مى‏نامند.

      نمونه‏هاى از این موارد در قرآن کریم ذکر شده است که ما به طور اجمالى‏سه نمونه را بیان مى‏نماییم:

ابراهیمu در گلستان:

      حضرت ابراهیمu قوم خود را به یکتا پرستى دعوت نمود، امّا آنان‏ دعوت وى را نپذیرفتند و از پیروى وى سرباز زدند. روزى که همگى براى جشن ‏به خارج از شهر رفته بودند، حضرت ابراهیمu به بتخانه رفت و همه بتها راخرد کرد و تبر را بر دوش بزرگترین بت گذارد. هنگامى که مردم به شهر باز گشتند و بتها را در آن وضع دیدند، دریافتند که کار حضرت ابراهیمu بوده است.

)قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ((4).

گروهى گفتند: شنیدیم نوجوانى از (مخالفت با) بتها سخن مى‏گفت‏که او را ابراهیم مى‏گویند.

      سپس تصمیم گرفتند ابراهیمu را بر این گستاخى و جسارت در آتش ‏بسوزانند.

)قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ((5).

گفتند: او را بسوزانید و خدایان خود را یارى کنید، اگر کارى از شما ساخته است.

      به دستور نمرود هیزم فراوانى جمع کردند و آن را آتش زدند. شعله‏هاى‏آتش آنقدر مهیب بود، که کسى یاراى نزدیکى به آن را نداشت. سرانجام ‏منجنیقى(6) ساختند و به‌ وسیلة آن حضرت ابراهیمu را به سوى آتش پرتاب‏ کردند، امّا خواست و ارادة خداوند متعال چیز دیگرى بود. آتشى که طبیعت وعادتش سوزاندن و افروختن است به دستور الهى سرد شد، بگونه‏اى که حضرت‏ ابراهیمu در درون آتش بخود لرزید و با دستور دیگرى از جانب قادر متعال ‏سرماى آتش ملایم گردید.

]قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْداً وَسَلاَماً عَلَى إِبْرَاهِیمَ[ (7).

اى آتش بر ابراهیم[u] سرد و سالم باش.

      به دلیل اینکه داستان حضرت ابراهیمu و گلستان شدن آتش بر وى در قرآن کریم ذکر شده است ما به این واقعه ایمان و اعتقاد داریم، و اگر هیچ موّرخى‏این حادثه را نقل و یا تأیید نکند باز هم خللى در باورمان ایجاد نمى‏شود.

عصاى موسىu:

      یکى دیگر از اتّفاقات غیر طبیعى که در قرآن بیان شده است، داستان‏ حضرت موسىu مى‏باشد. وقتى حضرت موسىu به نبوّت مبعوث گردید،قوم بنى اسرائیل را علیه ظلم و ستم فرعون شوراند و آنها را به گرد خود جمع کرد.

      فرعون پنداشت که حضرت موسىu جادوگر است، پس بهترین‏ ساحران و جادوگران را جمع کرد و از آنان خواست موسىu را شکست دهند.

)فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ((8).

سرانجام ساحران براى وعده‏گاه روز معیّنى جمع آورى شدند.

      جادوگران به موسىu گفتند: تو کار را آغاز مى‏کنى یا ما نخست دست‏به کار شویم؟

)قَالُوا یَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى((9).

(ساحران) گفتند: اى موسى! آیا تو اوّل (عصاى خود را) مى‏افکنى، یا ما کسانى باشیم که اوّل بیفکنیم؟

      حضرت موسىu به آنان گفت: شما آغاز کنید. آنان چشم مردم را سحرو جادو کردند و مردم پنداشتند، عصا و ریسمانها تبدیل به مار و اژدها شده است.

)قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَاتَسْعَى((10).

گفت: اوّل شما بیفکنید! در این هنگام طنابها و عصاهاى آنان بر اثرسحرشان چنان به نظر مى‏رسید که حرکت مى‏کند!

      حضرت موسىu چون جادوى، ساحران را دید اندکى به هراس افتاد.

)فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَى((11).

موسى[u] ترس خفیفى در دل احساس کرد.

      خداوند متعال به حضرت موسىu فرمود به خود بیم و هراس راه نده،تو بر آنان پیروز خواهى شد. حضرت موسى‏u به دستور الهى عصاى خود را انداخت. عصاى موسىu سحر جادوگران را بلعید. حضرت موسىu باید عصاى خود را مى‏گرفت ولى از این کار بیم داشت. دستور آمد:

)خُذْهَا وَلاَ تَخَفْ سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الْأُولَى((12).

گفت: آن را بگیر و نترس، ما آن را به صورت اوّلش باز مى‏گردانیم.

      این حادثه نیز در قرآن ذکر شده است و باور به آن جز عقاید مسلمانان‏مى‏باشد و هیچ مسلمانى در دل خود اندک تردیدى در وقوع این رویداد راه ‏نمى‏دهد.

عیسىu پیامبرى در گهوراه:

      داستان حضرت عیسىu داراى اتفاقات بسیار نادرى مى‏باشد، حضرت ‏مریمJ بطور نا متعارف و بدون همسر باردار شد. مردم ایشان را ملامت کردند و گفتند:

)یَا أُخْتَ هَارُونَ مَا کَانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا کَانَتْ أُمُّکِ بَغِیّاً((13).

اى خواهر هارون! نه پدرت مرد بدى بود و نه مادرت زن بد کاره‏اى.

      حضرت مریمJ به گهواره اشاره کرد.

)فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیّاً((14).

(مریم) به او اشاره کرد، گفتند: چگونه با کودکى که در گاهواره است ‏سخن بگوییم؟!

      در این هنگام حضرت عیسىu که از تولّدش چند روزى گذشته بود،فرمود:

)إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیّاً((15).

(ناگهان عیسى [u] زبان به سخن گشود و) گفت: من بنده خدایم، اوکتاب آسمانى به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.

      باردار شدن غیر طبیعى حضرت مریمJ و سخن گفتن و ادّعاى نبوّت‏ حضرت عیسىu در گهواره از باورهاى یک مسلمان به شمار مى‏رود.

امیرالمؤمنینu مولود کعبه: 

تعیین خلیفه با استفاده از قانون جنگل

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله کج‌روی‌هایی که منکران واقعه غدیر به آن مبتلا هستند، میزان و ملاک در برگزیدن خلیفه برای جامعه است. در واقع هر کس از مسیر اصلی و صراط مستقیم در پذیرش سخن حق سر باز زند و از طریق صحیح و منطقی منحرف شود، در راه رسیدن به سرمنزل مقصود دچار مشکل شده و بعید است به آن نائل شود.

رخداد عظیم غدیر در آن اجتماع با شکوه و حضور شخص نبیّ مکرم اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و ایراد سخنرانی بر فراز منبر و بالا بردن دست امیرالمومنین علی (علیه السلام) به عنوان امام و خلیفه مسلمین پس از خود، حجت را بر همه مسلمانان تا قیام قیامت تمام کرد.

اما آنان که چشم خود را بر این حقیقت آشکار بستند و برای ندیدن واقعیت، سر در برف فرو بردند، در نهایت برای تعیین امام و رهبر مجبور به ارائه راه‌کارهای مضحکانه‌ای شدند که نمونه‌ای از آن را در این مقاله از نظر می‌گذرانیم.

در این راستا اهل سنت و وهابیت از جمله قواعدی که پیش پای امتّ، برای تعیین خلیفه نهادند، قاعده «زور و کودتا» است. خوب است همین‌جا متذکر شویم که در عصر کنونی نیز بخشی از حکّام ممالک به اصطلاح اسلامی مشروعیت خود را از این طریق بر مردم و جامعه تحمیل نمودند.

به عنوان نمونه می‌توان به عبدالعزیز، جدّّ خاندان پادشاهی عربستان سعودی و ده‌ها حاکم به ظاهر اسلامی همانند صدّام، قذّافی، حسنی‌مبارک و دیگران، با استفاده از همین قاعده اشاره کرد که خود را خلیفه و امیر مؤمنان خواندند.

اما ایشان برای توجیه کار خود روایتی از احمد بن حنبل از عبدوس بن مالک را آورده‌اند که می‌گوید: «کسی که با زور شمشیر بر مردم غلبه کند و خلیفه شود و امیر مومنان نامیده شود، کسی که ایمان به خدا دارد، باید بگوید که او امام و خلیفه است؛ حتی اگر خلیفه، نیکوکار نباشد و شخصی فاجر و فاسق باشد».[۱]

سعد الدین تفتازانی از دیگر علما و ارکان کلامی اهل سنت در این رابطه می‌گوید: «راه سوم برای تعیین امام و خلیفه مسلمین، زور و غلبه است که اگر شخصی به این طریق امامت مردم را به دست گرفت، حتی اگر فاسق و نادان باشد، می‌تواند امام و خلیفه جامعه اسلامی گردد».[۲]

بر مبنای این استدلال هر کس بتواند با ارتش، نیروی انتظامی، کودتا و خون و خون‌ریزی حاکم قبل را از قدرت به زیر کشیده و خودش حاکم جامعه اسلامی گردد، کاری شرعی و موجّه انجام داده است.

در واقع این نوع نگرش به زمام‌داری و حاکمیت بر جامعه، انسان را به یاد قانون جنگل می‌اندازد که هرکس زور بیشتری داشت و ترس و رعب و وحشت او در در بین سایرین نمود بیشتری داشته باشد، می‌تواند بر دیگران سیطره و حکومت کرده و این قانون برای وی تا آن زمانی استمرار خواهد داشت که ظالم و زورمندتری دیگر، او را از مسند خلافت به زیر کشد.

امیدواریم اهل انصاف در مورد استدلال این آقایان و طرز تفکرات ایشان به قضاوت منصفانه بنشینند و میان جامعه انسانی و اجتماع حیوانی فرق قائل شوند.

چرا که خداوند انسان را متمایز از سایر موجودات و برتر از حیوانات قرار داده است. پس شایسته است برای حفظ کرامت انسانی خویش ارزش قائل شده و در نوع انتخاب خود در هر زمینه‌ای خصوصاً در تعیین و ملاک و معیار برای جانشینی و خلافت و رهبری جامعه اسلامی ارزشی فوق العاده قائل شوند.

منابع:

[۱]. منصور بن یونس بن تدریس البهوتی، شرح منتهی الارادات، ج ۳، ص ۳۸۸، بیروت: عالم الکتب، ۱۹۹۶.
[۲]. سعدالدین مسعود بن عمر بن عبد الله التفتازانی، شرح المقاصد فی علم الکلام، ج ۲، ص ۲۷۲، پاکستان: دارالمعارف النعمانیه، ۱۴۰۱ ه.ق
النوری، روضه الطالبین و عمده المفتین، ج ۱۰، ص ۴۶، بیروت: المکتب الاسلامی، ۱۴۰۵ ه.ق
بدرالدین بن جماعة، تحریر الاحکام، ج ۱، ص ۵۵، قطر  ۱۴۰۸ ه.ق، تحقیق: فواد عبدالمنعم احمد

پاسخ آیت الله میلانی به استفتائی در مورد حضرت محسن علیه السلام

بسمه تعالی
محضر مبارک حضرت آیت الله میلانی حفظه الله تعالی
سلام علیکم ورحمة الله وبرکاته:
احتراماً به استحضار می‌رساند: با کمال تأسف، اخیراً از سوی برخی سخنرانان دانشگاهی، تألیف کتاب قطور در خصوص حضرت محسن علیه السلام عجیب و لغو انگاشته شده و دلیل سخن خود را متولد نشدن آن حضرت مطرح کرده و اقامه عزا بر ایشان را نیز امری مستحدث و بی‌مورد دانسته‌اند!
لذا نظر مبارک حضرتعالی را پیرامون این سخنان خواستاریم.
با تشکر
جمعی از شاگردان

بسمه تعالی
هیچ مسلمانی تردید ندارد که حضرت زهرا (علیها السلام) فرزندی به نام محسن ـ که رسول الله (صلی الله علیه وآله) نام‌گذاری کرده بودند ـ داشته‌اند، آنگاه سؤال می‌شود: این فرزند اگر متولّد شده کجا رفته و چه شده؟ و اگر سقط شده، چرا و چه کسی باعث شده؟
آیا این موضوع سزاوار بحث و تحقیق نیست؟!
دیگر اینکه: همه شیعیان ـ حتی عوام ـ می‌دانند قضیّه حضرت محسن از طرفی به ماجرای بیت و از طرفی به ماجرای سقیفه ارتباط غیر قابل انفکاک دارد. آیا گوینده‌ی کلام مذکور این حقیقت را نمی‌داند؟ و آیا نمی‌داند که این کتاب قطور فقط یک جلد از حوادث صدر اسلام و زندگانی حضرت صدیقه طاهره است؟ اگر می‌داند، پس باید استغفار نماید و رسماً اقرار به اشتباه کند، و اگر نمی‌داند پس در این امور دخالت نکند که امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرموده‌اند: رحم الله امرءًا عرف قدره ولم یتجاوز طوره.
علی الحسینی المیلانی

استفتاء در مورد حضرت محسن علیه السلام ـ ایام محسنیه 17 محرم الحرام 1436

جوی آباد محله بختیاری ها ، عید بزرگ غدیر ، برپایی مراسم تعظیم این روز عزیز ، پختن سمنو ، یادبود شهدای بختیاری

اللهم عجل الولیک الفرج

جوی آباد محله بختیاری ها ، عید الله اکبر ، عید بزرگ غدیر ، مراسم تعظیم این روز عزیز

پختن سمنو به مناسبت این روز فرخنده

زمان : صبح روز عید غدیر

مکان :

جوی آباد ، محله بختیاری ها ، خیابان ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ،

فرعی 18 ، کوی شهید دهقان نصیری

یادی ازشهدایی که در راه ولایت مولای متقیان جان فشانی کردند

و یادی از شهدای بختیاری

.

.

.

.

یادی از بزرگ مرد بختیاری  سردار شهید علیمردان خان بختیاری

.

.

.

.

التماس دعا

برگزاری مراسم عید غدیر با حضور آیت الله العظمی روحانی + تصاویر

 

در روز عید سعید غدیر مراسم جشن باشکوهی در حسنیه امام صادق (علیه السلام) و با حضور جمع کثیری از اقشار مختلف مردم و طلاب و فضلای حوزه علمیه برگزار شد. در این مراسم که با مداحی و شعرخوانی مداحان و شاعران اهل بیت (علیهم السلام) همراه بود حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی نیز شرکت داشتند. لازم به ذکر است مراسم عمامه گذاری تعدادی از طلاب نیز با حضور معظم له برگزار شد.

سخنرانی حضرت آیت‌الله میلانی در اجلاس بزرگداشت غدیر

همزمان با عید سعید غدیر خم، هفتمین اجلاس بزرگداشت غدیر با حضور حضرت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی (مدظله العالی) در مشهد مقدس آغاز بکار کرد.
حضرت آیت الله حسینی میلانی (مدظله العالی) به عنوان سخنران ویژه این همایش با شکوه، با موضوع خصائص امیرالمؤمنین علیه السلام به ایراد سخنرانی پرداختند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید علی میلانی استاد برجسته حوزه علمیه شب گذشته در نخستین شب اجلاس سالانه بزرگداشت غدیر که در هتل الغدیر مشهد برگزار شد به بیان فضایل و خصوصیات برجسته امیرمؤمنان(علیه السلام) پیش از این عالم و در این عالم پرداخت.
ایشان با قرائت آیه 102 سوره نحل «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذینَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُسْلِمینَ» و بیان این موضوع که امر تثبیت قلوب مؤمنین در رابطه با فضایل ائمه امر بسیار مهمی است، گفت: این امر نه تنها از اهمیت بالایی برخوردار است بلکه در زمان ما در اولویت قرار دارد.
این عالم دینی افزودند: تکلیف همه علما، خطبا و مبلغین مذهبی، بیان عقائد حقه است تا ایمان مؤمنین تقویت شده و هرگز کسی از اهل ایمان تحت القائات شیطانی و تشکیکات مخالفین قرار نگیرد.
ایشان، به لزوم تقویت مبانی اعتقادی جوانان اشاره کرد و بیان داشت: که ما مکرر گفته‌ایم جوانان ما که با رسانه‌های مختلف سروکار دارند ابتدا باید مبانی اعتقادی خود را تقویت کنند سپس اگر خواستند پای حرف‌های دیگران بنشینند در غیر این صورت پای سخن دیگران نشستن بدون آمادگی جایز نیست.
حضرت آیت الله میلانی با تأکید بر استمرار تقویت مبانی اعتقادی در مراسم هایی همچون اجلاس غدیر، عنوان داشت: مگر می‌شود آدم بدون آمادگی در فضای آلوده قرار بگیرد و یا خود را در این فضا قرار دهد؟ بنابراین باید در این قبیل مجالس، مبانی اعتقادی به طور مستند بیان شود تا ایمان اهل ایمان تقویت شود و تشکیکات مخالفین مؤثر واقع نشود.
معظم له هدایت مسلمانان را دیگر رسالت چنین محافلی دانست و اظهار داشت: هدایت مسلمین وظیفه دیگری است که خداوند می‌فرماید: «هُدىً وَبُشْرى‏ لِلْمُسْلِمینَ»؛ کسانی که عناد ندارند و تسلیم حق می‌شوند باید مطالب ما را بشنوند و اگر مطالب ما مطابق کتاب، سنت و عقل صحیح باشد خواهند پذیرفت؛ باید مطالب متعلق به اهل بیت (علیهم السلام) را به طور صحیح و دقیق بیان کرد و به طور علمی، مستند و بامتانت مطرح شود.
آیت الله حسینی میلانی با بیان این که دلایل امامت امیرمؤمنان (علیه السلام) پس از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) یا از کتاب است، یا از سنت و یا از طریق عقل، گفت: ما دلایل خود را بر اساس حکم عقل بررسی می‌کنیم و در این بررسی به بیان اثبات فضایل امیرمؤمنان خواهیم پرداخت.
معظم له تصریح کرد: یکی از راه‌های اثبات افضلیت امیرمؤمنان (علیه السلام) به حکم عقل، بیان خصایص آن حضرت است. وقتی امیرمؤمنان (علیه السلام) خصایصی دارند که احدی از صحابه پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) هیچ یک از آن خصایص را ندارد و این خصوصیت‌ها در اسناد معتبر در کتب خود عامه وارد شده، قطعاً حضرت از دیگر صحابه افضل خواهند بود و تقدم خواهند داشت، در این صورت، تقدم ایشان واجب بوده و تقدم دیگری بر ایشان باطل است.
این عالم برجسته به بیان خصوصیات امیرمؤمنان با استناد به کتب اهل سنت پرداخت و عنوان داشت: از احمد بن حنبل به سند های معتبر نقل شده است که «نیامده است برای غیر پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله)آنچه که برای امیرمؤمنان (علیه السلام) از سندهای صحیح آمده»؛ این عبارت را با همین نص، «حافظ ابوالفرج ابن الجوزی حنبلی» در کتاب «مناب» احمد بن حنبل آورده ولی در نقل عده‌ای، این موضوع تحریف شده است.
معظم له، خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) را به سه دوره تقسیم کرد و بیان داشت: خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) به قبل از این عالم، در این عالم و بعد از این عالم تقسیم می‌شود.
آیت الله میلانی به بیان خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) قبل از این عالم پرداخت و گفت: مطلب اول این است که پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) و امیرمؤمنان (علیه السلام) پیش از خلق آدم از نور واحد خلق شده‌اند، حدیث «خُلقتُ أنا وعَلىٌّ مِن نورٍ واحدِ قَبلَ أن یخلُقَ اللهُ آدمَ بأربَعةٍ آلافِ» را به سندهای کثیر از طرق عامه از عده‌ای از صحابه از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل می‌شود؛ نقل این اسناد به ابوذر، جابر بن عبدالله انصاری و اسناد معتبر دیگری باز می‌گردد.
معظم له ادامه داد: از سلمان نیز در کتاب «فضائل الصحابه احمد بن حنبل» چنین نقل شده است: «کُنتَ أَنَا وَ عَلیٌ نُوراً بَینَ یَدِی الله عَزَّوَجَل قَبلَ أَن یُخلَق آدَمَ بِأَربَعَه عَشرَ أَلفٍ عام».
ریاست عالی بنیاد فرهنگی امامت اضافه کردند: در روایاتی نقل‌شده که ملائکه، عبادت و حمد خداوند را از پیامبر (صلى الله علیه وآله) و امیرمؤمنان (علیه السلام) یاد گرفته‌اند. همچنین خداوند متعال از ملائکه مقربین، امامت، خلاف و ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) را اخذ کرده است، «متی سُمّی علیّامیرالمؤمنین ما انکروافضله سُمّی بذلک و آدم بین الرّوح و الجسد».
ایشان با بیان این که انبیاء گذشته نیز برای بشارت ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) مبعوث شدند، اظهار داشت: انبیاء سلف مبعوث شدند تا ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) را به امت‌های خود اعلام کنند؛ حاکم نیشابوری روایتی دارد که به عبدالله بن مسعود می‌رسد که بر این موضوع تأکید کرد است: «عَطانی مُلک وَقالَ یا مُحَمَد وُسِعَ مِن أرسَلنا مِن قَبلِک مَن رُسُلَنا عَلی ما بُعِثوُ، قال ما کُنتُم ما بُعِثوُ، قال فی َولایَتِکَ عَلیُ بنَ أبی طالِب».
حضرت آیت الله میلانی به بیان دیگر خصوصیات امیرمؤمنان پرداخت و ابراز داشت: نام امیرمؤمنان (علیه السلام) در عرش مکتوب شده است؛ تبرانی، ابن اصاکر، جلال‌الدین سیوطی و دیگران روایت کرده‌اند، قال رسول الله: «لَمّا اُسْریَ بی‌ إلَی‌ السَّمآءِ، بَلَغَ بی‌ جَبْرَئیلُ مَکانًا لَمْ یَطَأْهُ قَطُّ جَبْرَئیلُ ...».
معظم له اضافه کرد: از طبرانی با سند جابر از رسول خدا یاد شده که بر در بهشت نوشته‌شده: «مَکتوبُ علی باب الجنة لا إله إلّا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله وأخو رسول الله قبل أن یَخلق السَموات والارض بألفی عام» و همچنین در سندی دیگر نقل شده است که بر درب‌های بهشت این عبارت نوشته شده است: «لا إِلهَ إِلّا الله، مُحَمَّداً رَسولُ الله و عَلِیّاً وَلِیُّ الله».
آیت الله میلانی با بیان این که در اسنادی از توسل حضرت آدم به امیرمؤمنان (علیه السلام) برای اخراج نشدن از بهشت حکایت دارد، عنوان داشت: از جمله خصایص امیر مؤمنان (علیه السلام) در این عالم نسب حضرت است؛ اگر نسب ایشان را با سایر صحابه مقایسه کنیم، مشخص می‌شود که چه کسی می‌تواند خلیفه رسول الله (صلى الله علیه وآله) باشد.
معظم له دیگر فضیلت امیرمؤمنان (علیه السلام) را ولادت ایشان در خانه خدا عنوان کرد و ابراز داشت: حاکم نیشابوری صریحاً به تواتر خبر ولادت امیرمؤمنان در کعبه اقرار می‌کند و می‌گوید: «و قد تواترت الأخبار أنّ فاطمة بِنتِ أسَد وَلَدتُ أمیرِ المُؤمِنینَ علیّ بنُ أبی طالِب کَرَّمَ اللَّهُ وَجهِه فی جُوفِ الکعبة».
مدیر عالی بنیاد فرهنگی امامت خاطرنشان کرد: سلمان، ابوذر، مقداد، ابوسعید خدری و جمع دیگری از صحابه نسبت به برتری امیرمؤمنان از سایر صحابه اشاره دارند و می‌گویند: «إنَّ عَلیٌّ أوَّلَ مَن أسلَم وَ عَلیٌّ أفضَلَ مِن کُلِّ صَحابِه».

181
2014/10/14 14:51:20