در حدیث دیگرى که در منابع معتبر شیعه و سنّى آمده است، پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله مى فرماید:
«فاطمة بضعة منّی من أغضبها أغضبنی»
«فاطمه، پاره تن من است; هر کس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده است».
این حدیث، با همین متن، در کتاب صحیح (تألیف: بُخارى)(1)و دیگر مصادر دیده مى شود.
در تعبیر دیگرى پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله فرمود:
«فاطمة بضعة منّی یریبنی ما أرابها و یؤذینی ما آذاها»
«فاطمه، پاره تن من است; مرا آشفته مى کند، هر آن چه او را آشفته کند و مرا ناراحت مى سازد، هر چه که او را ناراحت کند».
این تعبیر در کتاب هاى صحیح (تألیف: بُخارى)، مسند (تألیف: احمد بن حنبل)،
صحیح (تألیف: ابى داوود)، صحیح (تألیف: مُسلم) و دیگر مصادر آمده است(2).
در صحیح مُسلم آمده است که پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله فرمود:
«إنّما فاطمة بضعة منّی یؤذینی ما آذاها»(3)
«به طور حتم، فاطمه، پاره تن من است; آن چه که او را بیازارد، مرا مى آزارد».
احمد بن حنبل در المسند نقل مى کند که پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله فرمود:
«إنّما فاطمة بضعة منّی یؤذینی ما آذاها وینصبنی ما أنصبها»
«بى تردید، فاطمه، پاره تن من است; آن چه که او را بیازارد، مرا مى آزارد و آن چه که او را اندوهگین سازد، مرا اندوهگین مى کند».
همین حدیث را تِرمذى نیز در کتاب صحیح خود نقل کرده است. حاکم نیشابورى نیز پس از نقل این حدیث در المستدرک مى گوید:
این حدیث بر مبناى بُخارى و مُسلم، صحیح است(4).
احمد بن حنبل در جاى دیگرى از کتاب المسند این گونه نقل مى کند که پیامبر خدا صلّى اللّه علیه وآله فرمود:
«فاطمة بضعة منّی یقبضنی ما یقبضها و یبسطنی ما یبسطها»
«فاطمه، پاره تن من است; آن چه که او را اندوهگین کند، مرا اندوهگین مى کند و آن چه که او را شاد کند، مرا شاد مى کند».
همین تعبیر در المستدرک و دیگر منابع نیز آمده است و حاکم نیشابورى در ذیل آن مى گوید:
اَسناد آن، صحیح هستند(5).
(1) صحیح بُخارى / کتاب بدء الخلق، باب مناقب قرابة الرسول و منقبة فاطمه.
(2) مسند احمد: 4 / 328.
(3) صحیح مُسلم، باب مناقب فاطمه علیها السلام.
(4) المستدرک: 3 / 158، مسند احمد: 4 / 323.
(5) المستدرک: 3 / 153، کنز العمّال: 13 / 674 ، 12 / 111.