امام باقر علیه سلام میفرمایند:
همانا آن دو شیخ(ابابکر وعمر) از دنیا رفتند وبه یاد نیاوردند آن ظلم هایی که در حق امیرالمومنین علیه سلام روا داشتند، پس لعنت خدا وفرشتگان وهمه مردم بر آن دو باد .
اصول کافی ، ج8،ص246.
امام صادق علیه سلام فرمودند:
هرکس در کفر دشمنان ما اهل البیت وکسانی که به ما ظلم کرده اند شک کند، او خود کافر است.
بحار الانوار ،ج8،ص337.
در بخشی از نامه عمر به معاویه (لعنت الله علیهما) آمده:
..... به بت "هبل" وبه دیگر بتان و "لات " و "عزی" سوگند که من از آن روزی که آنها را پرستیدم دست از آنها بر نداشتم، پروردگار کعبه را نپرستیده وگفتاری از محمد را تصدیق ننموده ام وجز از راه فریب ونیرنگ، ادعای مسلمانی ننموده ام وخواسته ام او را بفریبم.
بحار الانوار ، ج30،ص288.
از امام محمد باقر علیه سلام درباره ی ابابکر وعمر سوال شد ، فرمودند:
این دونفر اول کسی هستند که بر ما ظلم کردند وحق ما را گرفتند وبر ما برتری جستند وخود را بر ما مسلط کردند، و دری را بر علیه ما باز کردند که تا روز قیامت چیزی آن را نبندد. پس خدای تعالی نیامرزد آن دو را بر ظلمی که به ما کردند.
رساله تبری وتولی، ص20.
امام کاظم علیه سلام فرمودند:
اولی ودومی(ابابکر وعمر) همان دونفری هستند که به اندازه ی چشم به هم زدنی ایمان نیاوردند.
بحار الانوار،ج3،ص409.
امام سجاد علیه سلام میفرمایید:
سه گروه هستند که خدای تبارک وتعالی در روز قیامت با آنان تکلم نمی کند وبه آنها نگاه نمی کند واز گناه پاکیزه نمی گرداند وبرای آنها عذاب دردناکی است.
1- کسی که امامی که از جانب خداست را انکار کند
2-کسی که به دروغ ادعای امامت از جانب خدا، بنمایید.
3-کسی که گمان کند برای فلانی وفلانی (عمر وابابکر) در اسلام نصیب وبهره ای است.
تفسیر عیاشی ، ج1،ص178.
رسول اکرم صلی الله علیه وآله ، خطاب به امیرالمومنین علیه سلام فرمودند:
ای علی! قسم به آن کسی که مرا مبعوث داشت به نبوت ، ومرا بر تمام خلق بر گزید، اگر بنده ای خدا را هزار سال عبادت کند ، از او قبول نمی شود الا به ولایت ومحبت تو و به ولایت ومحبت ائمه از اولاد تو . وبه درستی که ولایت قبول نمی شود از کسی؛ مگر به بیزاری از دشمنان تو و از دشمنان ائمه از اولاد تو.
کنز الکراجکی، از سلیمان اعمش
در روایتی ابو حمزه ثمالی از امام باقر علیه سلام سوال نمودند:
دشمنان خدا چه کسانی هستند ؟
حضرت فرمودند:
دشمنان خدا چهار بت هستند. عمر و ابوبکر وعثمان ومعاویه وهرکس متدین به دین آنها باشد، پس هر کس با آنان دشمنی کند ؛ همانا با دشمنان خدا دشمنی کرده است.
بحار الا نوار، ج 27،ص 57.
رسو ل الله صلی الله علیه و آله فرموده اند :
هرکس ما اهل البیت علیها سلام را دوست بدارد؛ به تحقیق خدا را دوست داشته است.
امام صادق علیه سلام فرموداند:
دین محبت است ومحبت هم دین است واصل محبت برائت وبیزاری از غیر محبوب است
خورشید به سوگ مصطفی میگریید
مهتاب به حال مجتبی میگرید
درمشهد دل چه کربلایی برپاست
قومی به شهادت رضا میگریید
گرچه خاکی ست ولی مرقد او کعبه ی ماست
نام آن گرچه بقیع است ولی عرش خداست
حرم کرب و بلا جلوه ی بیت الحسن است
حَسَنیه ست به هرجا که حُسینیه به پاست
طالع هرکه حسینی ست یقیناً حسنی ست
که حسین ابن علی هم حسن دوم ماست
حسنی هستم و از حشر چه باکی دارم
که سر و کار غلامان حسن با زهراست
همزمان با فرارسیدن ۲۸ صفر که مصادف است با شهادت سبط اکبر امام حسن مجتبی
(سلام الله علیه) به گوشه ای از اعمال ناشایست عایشه در مورد حضرت میپردازیم
تمامی مطالب از کتب اهل سنت است (خواهشا ما رو به توهین و فحاشی متهم نکنید)
علما و دانشمندان اهل سنت نقل کردهاند که عائشه سوار بر قاطر آمد و اجازه نداد که امام مجتبى علیه السلام در کنار پیامبر صلى الله علیه وآله دفن شود.
اولین روایت :
ابن عبد البر قرطبى، دانشمند پرآوازه اهل سنت در کتاب بهجة المجالس مىنویسد:
لما مات الحسن أرادوا أن یدفنوه فی بیت رسول الله صلى الله علیه وسلم، فأبت ذلک عائشة ورکبت بغلة وجمعت الناس، فقال لها ابن عباس: کأنک أردت أن یقال: یوم البغلة کما قیل یوم الجمل؟!.
هنگامى که حسن (علیه السلام) از دنیا رفت، خواستند که او را در خانه رسول خدا (ص) دفن کنند؛ پس از این کار جلوگیرى کرد، سوار بر قاطرى شد و مردم را جمع کرد. ابن عباس به او گفت:
(تو مىخواهى همان کارى را که در جمل انجام دادى انجام بدهی) تا این که مردم بگویند: «روز قاطر» همان طورى که مىگویند روز شتر ؟
ابن عبد البر النمری القرطبی المالکی، ابوعمر یوسف بن عبد الله بن عبد البر (متوفاى 463هـ)، بهجة المجالس وأنس المجالس، الجزء الأول من قسم الأول، ص100، باب من الأجوبة المسکتة وحسن البدیهة، تحقیق: محمد مرسی الخوئی، ناشر: دار الکتب العلمیة ـ بیروت، الطبعة: الثانیة، 1981م.