صد بهشت اخلاق یعنی مصطفی مصطفی، احمد، محمد نام او

با بهار آمد بهار دیگری

نغمه خوان آمد هزار دیگری

این بهار از هر بهاری خوشتر است

روزگارش روزگاری دیگر است

این بهار از هر بهاری سبزتر

سبزش از هر سبزه زاری سبزتر

هر بهاری را خزانی انتهاست

جز بهار بی خزانی که مراست

در بهار بی خزان گل خوار نیست

دامن گل جایگاه خار نیست

در بهار بی خزان گل سرور است

از همه گل های عالم برتر است

گل کدامین گل، گل باغ خدا

صد بهشت اخلاق یعنی مصطفی

مصطفی، احمد، محمد نام او

شهد خوبی ها همه در کام او

آسمان ها را صفا خاک درش

مهر و ماه آیینه دار منظرش

هر دو عالم حلقۀ درگاه او

عرش در معراج فرش راه او

هست هستی را وجودش مصدر است

از همه خوبان عالم برتر است

آفرینش را همای رحمت اوست

نغزتر گویم خدای رحمت اوست

از کرامت، درگهش هفت آسمان

از فضیلت دامنش صد کهکشان

خاکسار خاکی اش افلاکیان

آستان بوس مقامش خاکیان

آنکه مهرش را به دل تابنده است

رحمتٌ للعالمینش خوانده است

تا خلایق رو به توحید آورند

رخت از بتخانه ها بیرون برند

جمله را آسوده از اوهام کرد

آشنا با شیوه ی اسلام کرد