ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
پنهان داشتن خطاى فردى
در جنگى غنایمى به دست مسلمانان
افتاد و هنوز تقسیم نشده بود که قطیفهاى (فرش مخملى یا
روانداز) گم شد. یکى از مسلمانان پیامبرصلى الله علیه وآله را
متهم به دزدیدن آن کرد. شخصى سخن او را شنید و سخت نکوهشش کرد
و محاوره به نزاع مبدل شد.
در این حال جبرئیل علیه السلام بر پیامبر صلى الله علیه وآله
نازل شد و این آیه را آورد:
«و ما کان لنبى أن یغل(1)؛
و هیچ پیامبرى را نسزد که خیانت ورزد».
این آیه چنین ادامه مىیافت:
«و من یغلل... یظلمون(2)؛
و هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه بدان خیانت کرده بیاید
و آنگاه به هر کس [پاداش] آنچه کسب کرده، به تمامى داده شود
و بر آنان ستم نرود».
روزگارانى گذشت و بسیارى از دنیا رفتند و در بقیع دفن شدند.
روزى پیامبر صلى الله علیه وآله به بقیع رفتند تا فاتحهاى
بخوانند. در آنجا مطالبى گفتند، از آن جمله این بود: «قطیفه
بر صاحب خود آتش شد».
«رسول خدا صلى الله علیه وآله چنان بزرگوارانه به ماجراى قطیفه
و رباینده آن اشاره کردند که دیگران نتوانند او را بشناسند و
این خود درسى است عبرتآموز که الگو بودن آن بزرگوار را
تردیدناپذیر مىکند».
1) آل عمران (3)، آیه 161.
2) همان.