اصرار بر تبلیغ ،رسول خدا صلى الله علیه وآله در ایام برگزارى مناسک حج خود را بر قبایل عرب

 اصرار بر تبلیغ

در بحار الانوار آمده است که:
«ان رسول اللَّه صلى الله علیه وآله خرج فی الموسم یعرض نفسه على القبائل»(1).

رسول خدا صلى الله علیه وآله در ایام برگزارى مناسک حج خود را بر قبایل عرب که براى زیارت خانه خدا آمده بودند عرضه مى‏ کرد».

به این معنا که هر قبیله و عشیره‏اى که به آنجا مى ‏آمد، پیامبر نزد آنها مى‏رفت و مى‏فرمود: آیا اجازه مى‏دهید بنشینم و برایتان صحبت کنم؟ «فلم یقبله أحد منهم»(2). کلمه احد، نکره در سیاق نفى است و افاده عموم مى‏کند. یعنى احدى به پیامبر صلى الله علیه وآله اجازه چنین کارى را نمى‏داد؛ زیرا مشرکان مکه بر قبایل عرب فشار آورده بودند که با پیامبر صلى الله علیه وآله گفت و گو نکنند. در تمام تاریخ جزیرة العرب فقط یک نفر است که با او چنین برخورد شده است، و غیر از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله مورد دیگرى در تاریخ ثبت نشده و نبوده است. هنگامى که سید صالحان، پیامبر اسلام، با آن سیماى جذاب و نورانى و ملاحت و زیبایى کلام، در ایام حج از قبایل عرب دعوت مى‏کردند که به سخنان آن حضرت گوش دهند، دست رد بر سینه‏اش مى‏زدند. در بحار آمده است:  
«فجعل یعرض نفسه على قبائل العرب فاذا أتاهم قالوا کذّاب امض عنّا»(3).
نعوذ باللَّه، به پیامبر مى‏گفتند: «دروغ‏گویى از کنار ما رد شو». این کار خرق عادت و شکستن سنت بود که نزد عرب بسیار ناپسند شمرده مى‏شد و عرب‏ها حتى با یک قاتل چنین رفتارى نمى‏کردند، اما در مورد پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله از این بى‏حرمتى و اهانت ابا نکردند.

«رسول خدا صلى الله علیه وآله با آن‏که بسیار با حیا بودند با وجود همه این اهانت‏ها دست از تبلیغ بر نداشتند. از میان این همه قبایل و با این همه خون دل خوردن فقط عده‏اى انگشت شمار ایمان آوردند. اما از آن‏جا که این کار از طرف خدا به رسولش امر شده بود، پیامبر صلى الله علیه وآله همچنان به وظیفه خود عمل مى ‏کردند».

---

 1) بحار الانوار، ج 19، ص 23، باب 5.
 2) همان، ص 6.
 3) همان، ص 18.