حرمت خویشاوندى ،حضور موسى‏ بن جعفر علیهما السلام

 حرمت خویشاوندى

على‏بن ابى حمزه نقل مى‏ کند: مردى عاقل و فهیم را یافتم که از من خواست تا او را به حضور موسى‏ بن جعفر علیهما السلام ببرم، من نیز او را نزد آن حضرت بردم.
چون حضرت او را دید فرمود: اى یعقوب‏بن یزید، دیروز به فلان محل رسیدى و میان تو و برادرت نزاعى در گرفت و به یکدیگر دشنام دادید. این رفتار از شیوه من و پدران من نبوده و شیعیان‏مان را به چنین رفتارى فرمان نداده‏ایم، پس تقواى الهى در پیش گیر و [بدان که‏] در آینده نزدیک، مرگ، میان شما دو برادر جدایى خواهد افکند و برادرت پیش از آن‏که نزد خانواده‏اش باز گردد خواهد مرد و تو به جهت بدى که نسبت به او روا داشتى پشیمان خواهى شد. همچنین به دلیل گسستن پیوند خویشاوندى و روى‏گردانى از یکدیگر، خدا عمرتان را کوتاه نمود.
یعقوب گفت: یابن رسول اللَّه، مرگ من کى خواهد رسید؟
امام علیه السلام فرمود:
مرگ تو نیز رسیده بود، اما در فلان منزلگاه به دیدار عمه‏ات رفته، در حق او نیکى کردى. از این رو خدا اجلت را بیست سال به تأخیر انداخت.
على‏بن ابى حمزه مى‏گوید: سال بعد، یعقوب را در مکه دیدم [و چون‏] جویاى احوال برادرش شدم، گفت: پیش از آن‏که به شهر و دیار و نزد خانواده‏اش باز گردد، در میان راه جان سپرد و همان‏جا دفنش کردم».(1)
«امام کاظم علیه السلام یعقوب را - که به دلیل حفظ نکردن حرمت خویشاوندى و حقوق برادرى مرگش فرا رسیده بود - هشدار دادند، اما از آن‏رو که عمه خود را تکریم کرده بود، اراده خدا چنین تعلق گرفت که بیست سال اجلش تأخیر بیفتد و حضرتش او را با این مژده مورد لطف قرار دادند».

---

 1) قطب الدین راوندى، الخرائج والجرائح، ج 1، ص 307 و اربلى، کشف الغمه، ج 2، ص 246.