پیامبر رحمت و تحمل سختى‏ ها،من تنها [به عنوان] رحمتى برانگیخته شدم، بار خدایا، امتم را هدایت فرما که نادانند».

پیامبر رحمت و تحمل سختى‏ ها

هنگام مراسم حج، مشرکان در مراسم بزرگداشت و تقدیس بت‏هاى خود شرکت کرده بودند. چون پیامبر را دیدند که با عبارت «قولوا لا اله الا اللَّه تفلحوا؛ بگویید: خدایى جز خداى یگانه نیست تا رستگار شوید» رسالت خود را به همگان ابلاغ مى ‏کند، پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله را سنگ‏باران کردند. بنا به نقل بحارالانوار، سر تا پاى پیامبر هدف سنگ‏هاى مشرکان قرار گرفت و خون از بدن مبارکش جریان یافت، به گونه ‏اى که زنده ماندن ایشان را ناممکن مى‏ دانستند.
امیرالمؤمنین على علیه السلام و حضرت خدیجه علیها السلام را از ماجرا آگاه کردند و آن دو بزرگوار در کنار بدن رنجور و خون‏ آلود پیامبر صلى الله علیه وآله حاضر شدند و به مداوا پرداختند.
در روایت آمده است: خداى - جل و علا - فرشته یا فرشتگانى را نزد او فرستاد تا آنچه خواهد برآورده کند. فرشته به پیامبر صلى الله علیه وآله عرض کرد: این کوه‏ها که مکه را در میان گرفته است به فرمان من است، چنانچه بخواهى کوه‏ها را به یکدیگر نزدیک کنم [تا اهل مکه را در میان خود بفشارند و از بین ببرند]. پیامبر صلى الله علیه وآله نپذیرفت و فرمود:
«إنمّا بُعثت رحمة، ربّ اهد اُمتی فإنهم لا یعلمون؛(1) من تنها [به عنوان] رحمتى [براى همگان‏] برانگیخته شدم، بار خدایا، امتم را هدایت فرما که [مردمى] نادانند».
«با آن که ابوجهل ‏ها و ابوسفیان‏ ها در مکه آن روز زندگى مى‏ کردند و از دشمنان سرسخت پیامبر صلى الله علیه وآله بودند، اما دل پاک و مهربان پیامبر صلى الله علیه وآله حتّى راضى به نفرین آنان نیز نبود».

---

 1) بحارالانوار، ج 17، ص 276.