غدیر؛ روز آذین‌بسته تاریخ سیدبن‌طاووس در کتاب اقبال‌الاعمال از امام رضا علیه‌السلام چنین روایت کند:

غدیر؛ روز آذین‌بسته تاریخ

سیدبن‌طاووس در کتاب اقبال‌الاعمال از امام رضا علیه‌السلام چنین روایت کند:

چون روز رستاخیز شود، چهار «روز» را برای باریابی به محضر الهی، چونان عروسان بیارایند:

روز قربان، روز فطر، روز جمعه، و روز غدیر.
در میان این چهار روز ، سه ستاره‌اند، و غدیر به ماه می‌ماند.
غدیر روزی است که ابراهیم از آتش رست، و به پاس آن روزه داشت.
روزی است که پیامبر(ص) امیرالمؤمنین علی(ع) را سرآمد مردمان کرد و برتری‌های او را نمایان فرمود و جانشینی وی را به همگان نشان داد و خدا بدین سان، دین را به کمال رساند. و رسول آن روز را روزه داشت.
غدیر روز کمال است
روز شکست شیطان است

  روز پذیرش اعمال پیروان و دوستداران خاندان محمد است

روزی است که خدا کردارهای مخالفان را نابود می‌کند و آن‌ها را چونان غبار می‌پراکند
روزی است که جبرئیل کرسی کرامت الهی را در برابر بیت‌المعمور برمی‌افرازد، خود از آن بالا می‌رود و فرشتگان از همه پهنه آسمان بر گرد آن فراهم می‌آیند و محمد(ص) را می‌ستایند و برای شیعیان امیرالمؤمنین و دیگر امامان علیهم‌السلام و همه دوستداران ایشان از میان فرزندان آدم آمرزش می‌خواهند.
روزی است که خدا کاتبان گرامی را فرمان می‌دهد تا سه روز قلم نوشتن از دوستداران و شیعیان اهل‌بیت(ع) بردارند، و به پاس حرمت محمد و علی و امامان(ع) چیزی از خطاهای آنان ننگارند.
روزی است که خدا آن را برای محمد و آل و خاصان رحمتش نهاده،
روزی است که هر کس در آن روز عبادت کند، و بر خانواده و خویشتن و برادرانش وسعت دهد، خدا بر حالش بیفزاید و او را از دوزخ برهاند.
روزی است که خداوند در آن تلاش شیعه را ستوده و گناهانشان را بخشوده، و عملشان را پذیرفته است.
روز زدوده شدن اندوه و ریزش گناه است.
روز دهش و بخشش است.
روز دانش‌گستری است،
روز مژده و جشن بزرگ است.
روزی است که پاسخ دعا داده شود.
روز آن جایگاه بزرگ است.
روز نوجامه‌پوشی و برکندن سیاه است.
روز امامت است.
روز اندوه‌زدایی و در گذشتن از شیعیان گنهکار است.
روز پیشگامی است.
روز درود بسیار بر محمد و آل‌محمد(ص) و روز خرسندی است.
روز جشن خاندان محمد است.
روز عمل‌پذیری و افزون‌خواهی است.
روز آسایش مؤمنان، داد و ستد، روز دوستی، روز رسیدن به مهر الهی، و روز پاکی است.
روز وانهادن گناهان بزرگ و کوچک است.
روز پرستش است.
روز افطار دادن به روزه‌داران است،
که هر کس روزه‌داری را افطار دهد، به سان کسی است که ده گروه صدهزار نفری را افطار داده باشد.
روز تبریک و خجسته‌باد است که به یکدیگر گویند.
که هر گاه کسی برادرش را دید، چنین گوید: «سپاس خدای را که ما را از آویختگان به ولایت امیرالمؤمنین(ع) و دیگر امامان قرار داد».
روز خنده در چهره مردمان مؤمن است.
هر گاه روز غدیر کسی در چهره برادرش خنده زند، خداوند روز رستاخیز با مهربانی بدو بنگرد و هزار خواسته او برآورد و برایش کاخی از مروارید سفید در بهشت برافرازد و چهره‌اش را درخشان کند.
غدیر روز آراستگی است.
هر کس برای این روز خود را بیاراید، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگ او را ببخشاید و فرشته‌ای گسیل دارد تا برایش نیکی بنگارند و او را تا مرزهای مناسب آن روز بالا برند. اگر مرگ او را درربود، شهید بمیرد، و اگر زیست در سعادت بزید.
هر کس در این روز خوراک دهد، تو گویی همه پیامبران و صدیقان را خوراک داده است.
هر کس مؤمنی را دیدار کند، خداوند هفتاد نور به گور وی فرستد و قبرش را بگستراند و هر روز هفتاد هزار فرشته به آرامگاه او روانه کند تا او را مژده بهشت دهند.
در روز غدیر، ولایت بر ساکنان هفت آسمان عرضه شد؛
ساکنان آسمان هفتم از همه پیشی گرفتند و این گونه بود که خدا عرش را با آسمان هفتم آراست.
سپس ساکنان آسمان چهارم پیش‌قدم شدند و خدا آن را با بیت‌المعمور آراست.
سپس ساکنان آسمان زیرین پیش آمدند، و خدا آن را با ستارگان آراست.
نیز آن را بر زمینیان عرضه داشت؛
مکه پیشگام شد و آن را با کعبه آراست
سپس مدینه پیش افتاد و آن را با محمد مصطفی(ص) آراست.
آن‌گاه کوفه آمد و خدا آن را با امیرالمؤمنین آراست.
نیز آن را بر کوه‌ها عرضه داشت؛
و سه کوه بدین ولایت سرنهادند:
عقیق، فیروزه و یاقوت،
و بدین سان این سه کوه، کوه کوهان شدند و برترین گوهرها.
سپس کوه‌هایی دیگر آمدند و کان زر و سیم شدند.
و هر کدام که بدین امر گردن نگذاشتند و آن را نپذیرفتند، از خود هیچ گیاهی نرستند.
نیز ولایت بر آب‌ها عرضه شد؛
آن که پذیرفت گوارا شد و آن که نپذیرفت شور و تلخ شد.
نیز بر گیاهان عرضه شد؛
آن که پذیرفت شیرین و خوشگوار شد و آن که نپذیرفت تلخ.
نیز بر پرندگان عرضه شد؛
آن که پذیرفت خوش‌آواز و خوانا شد، و آن که نپذیرفت بی‌زبان چون گنگان.

داستان روز غدیر و پذیرش ولایت علی(ع) از سوی مؤمنان، به ماجرای فرشتگان و سجده‌شان بر آدم می‌ماند،
و داستان سرپیچی‌کنندگان از ولایت وی، به ماجرای ابلیس مانند است.
در این روز بود که آیه «الیوم اکملت لکم دینکم» نازل شد
و خدا هیچ پیامبری را نفرستاد، جز آن که روز بعثتش چونان روز غدیر بود،
و حرمتش آن گاه شناخته شد که در آن روز برای خود جانشین و خلیفه‌ای در میان امتش نهاد.

مسند الامام الرضا(ع) ج2 ص 17

ترجمه: محمدرضا مروارید