آرزوی بزرگان اهل سنت بر ذکر فضائل حضرت علی(ع)

آرزوی بزرگان اهل سنت بر ذکر فضائل حضرت علی(ع)

عبداللهِ بنِ شَدّاد: «وَدَدتُ أَنّی قُمتُ عَلَى المِنبَرِ مِن غُدوَةٍ إلى الظُّهرِ، فَأذکُرُ فَضَائِلَ عَلِیِّ بنِ أبی طَالِب(رَضِیَ اللهُ عَنه) ثُمَّ أنزِلُ، فَیُضرَبُ عُنُقی»؛^[1]

امام ذهبى(از علمای اهل سنت) مى‌‌گوید: عبدالله بن شداد صحابى مى‌گوید: آرزو دارم بر فراز منبر از صبح تا ظهر، فضائل حضرت على(ع) را بگویم، سپس فرود آیم و مرا اعدام کنند.

 

رفتار خدا با کسی که بخواهد به او رحم کند

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص): «إِنَّ اللهَ تَعَالَى یَقُولُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أُخْرِجُ عَبْداً مِنَ الدُّنْیَا وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَرْحَمَهُ حَتَّى أَسْتَوْفِیَ مِنْهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا إِمَّا بِسُقْمٍ فِی جَسَدِهِ وَ إِمَّا بِضِیقٍ فِی رِزْقِهِ وَ إِمَّا بِخَوْفٍ فِی دُنْیَاهُ فَإِنْ بَقِیَتْ عَلَیْهِ بَقِیَّةٌ شَدَّدْتُ عَلَیْهِ عِنْدَ الْمَوْتِ حَتَّى یَأْتِیَ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیْهِ فَأُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ»؛^[2]

پیامبرخدا(ص) فرمود: خداوند متعال می‌‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند، هرگاه بخواهم به بنده‏‌‌‌اى رحم کنم، او را از دنیا نمی‌‌برم مگر اینکه گناهانش را می‌‌ریزم، یا به وسیله‏‌‌ى بیمارى و یا به واسطه‏‌‌ى تنگدستی یا به وسیله سختی در زندگی دنیا، پس اگر چیزى از گناهانش باقی بماند، جان کندن و قبض روح او را سخت گردانم تا اینکه بر من وارد شود در حالی که گناهى بر او نباشد، سپس او را داخل بهشت کنم.

سزای کسی که در صدد عیب دیگران باشد

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللهِ(ع) یَقُول‏ قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص): «یَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ یُخْلِصِ الْإِیمَانَ إِلَى قَلْبِهِ لَا تَذُمُّوا الْمُسْلِمِینَ وَ لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِهِمْ تَتَبَّعَ الله عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللهُ تَعَالَى عَوْرَتَهُ یَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِی بَیْتِه‏»؛^[3]

حضرت صادق(ع) می‌‌‌‌فرمود: رسول خدا(ص) فرمود: اى گروهى که به زبان اسلام آورده ولی به دلش ایمان نرسیده(و پیوست نشده)؛ مسلمانان را مذمت و نکوهش نکنید، و از عیوب آنان جستجو نکنید، زیرا هر کس عیوب آنها را جستجو کند، خداوند عیوب او را دنبال کند، و هر که خداوند عیبش را دنبال کند رسوایش کند، گرچه در خانه‌‌‏‌‌اش باشد.

 

---

[1]. سیر اعلام النبلاء ۳: ۴۸۹.

[2]. ارشاد القلوب 1: 182.

[3]. الکافی‏2: 354.