نگاهى دیگر بر گریه

حافظ جمال الدین زرندى در کتاب نظم الدر (ص 215) حدیثى مرسل هلال بن خباب آورده است که بى شباهت به این صورت ماتم نیست ، هلال بن خباب گوید:

جبرئیل نزد پیغمبر صلى الله علیه و آله بود پس امام حسن و امام حسین (ع) آمدند و به دوش پیغمبر صلى الله علیه و آله پریدند، پیغمبر صلى الله علیه و آله به مادر آنان فرمود:

(شاید مراد از ام سلمه رضى الله عنها باشد به قرینه آن که هلال از حسن بن محمد حنیفه روایت مى کند و او از پدرش محمد بن حنیفه و وى از ام سلمه روایت مى کند)

به هر حال خواه این مادر باشد و خواه مادر اصلى ، پیغمبر صلى الله علیه و آله به مادرشان فرمود:

آیا اینان را مشغول و سرگرم نمى کنى ، پس ‍ مادر آنها را برگرفت ولى آنها خود را از دست مادر در بردند و آمدند و بر پشت پیغمبر صلى الله علیه و آله برجستند پس پیغمبر صلى الله علیه و آله خود آنها را برگرفت و در کنار خود نهاد.

سپس فرمود : چگونه دوست ندارم در حالى که آن دو ریحانه من در دنیا هستند.

پس جبرئیل عرضه داشت :

آگاه باش که امت تو این پسرت را مى کشند. (یعنى امام حسین علیه السلام را)

پس جبرئیل بال هاى خود را به هم زد تا لرزه آنها را فرا گرفت و تربتى را آورد وعرضه داشت :

آگاه باش که او بر روى این تربت کشته مى شود.

پیغمبر  فرمود : اسم این تربت چیست ؟

عرضه داشت : کربلا.