اشعار ایام فاطمیه - شعر امام زمان(عج)

اشعار امام زمان(عج)

این چشم ها که محروم از یک نگاه یارند

بهتر که کور گردد بگذار خون ببارند

آن که قرار دارد کی داغ یار دارد

 دعوی عشق  کم کن عاشاقان بی قرارند

پروانه سوخت بالش بشنو زبان حالش

یارب مباد عشاق از شمع کم بیارند

قومی کنار یارند  اما زیار دورند

قومی زیار دورند اما کنار یارند

چشم انتظار ماندن از انتظار دور است !

آنها که جان سپردند مردان انتظارند

 

*********

اشعار امام زمان(عج)

ای پاسخ گرامی ِ اَمّن یُجیب ها

تعجیل کن به خاطر ِ ما ناشکیب ها

چشم جهان به چشمه دستان سبز توست

جاری شو از ورای فراز و نشیب ها

تکلیف انتقام شهیدان به دوش کیست ؟

خون ِ مسیح مانده به روی صلیب ها !

برخیز و بزم شب زدگان را به هم بزن

ای آشنا به ندبه و اشک غریب ها

تعجیل کن به خاطر صدها هزار چشم

ای پاسخ گرامی اَمّن یُجیب ها 

*********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار

نشد بالهای مرا وا کنی

مرا راهی آسمانها کنی

نشد مثل مجنون بادیه

مراخانه بردوش لیلا کنی

نشد بعد توحید لبهایتان

 مرا در قنوت شبت جا کنی

بگیری نفسهای این مرده را

 بگیری و کار مسیحا کنی

توقع ندارم که بنشینی و

  گنهکاریم را تماشا کنی

دل ما از اول ثباتی نداشت

 تو حق داری امروز و فردا کن

تو عین ظهوری و من غایبم

 دلم را تو باید که پیدا کنی

بیا تا که با انتخاب خودت

تمام مرا ملک زهرا کنی

*********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار

شـــروع قصـــه بـــا بـــرگشتــــن تــــو

کجــــا مــــا و کجــــا بــــرگشتــــن تــــو

ولـی نــه ، مــانــده از چشــم انتظــاری

فقــط یــک نــدبــه تــا بــرگشتــن تـــو

#

تــــو کــــه دردآشنــــای اهـــــل دردی

تــو کــه دســت کســـی را رد نکـــردی

بگو حالا که دل هامان شکستـه اسـت

دلـــت مـــی آیـــد آیـــا بــــرنگــــردی؟

 #

کنــــار پنجـــــره، گلـــــدان خـــــالـــــی

شکـــوه عشـــق بـــا دستـــان خـــالـــی

بیــا ، چشــم انتظـــار میهمـــان اســـت

صفـــای سفـــره ای بـــا نـــان خـــالــــی

 #

بمـــان ای جلـــوه ی گُـــم بــــا دل مــــا

بـــه شـــوق یـــک تبسّـــم بـــا دل مـــا

ببین در غیبت بـاران چـه کـرده اسـت

خـــزانِ بــــی تــــرحّــــم بــــا دل مــــا!

 #

نـه از بــی بــرگ و بــاری بیــم داریــم

نـه قصــد مــانــدن و تسلیــم داریــم

ز بـس چشـم انتظـار جمعـه مــانــدیــم

دلــی منّـــت کـــش تقـــویـــم داریـــم

 #

بهــار تــا ابـــد! زخـــم اســـت بـــا مـــا

زمـان تـا مــی رود زخــم اســت بــا مــا

بیـــا تـــاریــــخ مــــا را منتشــــر کــــن

هـزار و چـارصــد  زخــم اســت بــا مــا

 #

دلم بی همزبان ، این قـدر هـا نیسـت

به فکر آب و نان ، این قدرهـا نیسـت

دلی که تکیه گاهش شـانـه ی تـوسـت

غریب و بی نشان ، این قدرها نیسـت

 #

دوبـــاره نـــم نـــم ایـــن رهگـــذرهـــا

نگــــاه مبهــــم ایـــــن رهگـــــذرهـــــا

اگـــــر در انتظـــــار تـــــو نبـــــاشــــــد

چــه مــی ارزد غــم ایــن رهگــذرهــا؟

 #

شکـــوه اتفـــاقـــی مـــانـــده بـــاشـــد

بـه دل هـا اشتیـاقـی مــانــده بــاشــد

تـــو مـــی آیـــی ، اگـــر از عمـــر دنیـــا

فقـط یـک روز بــاقــی مــانــده بــاشــد

 #

بـه یـک عشـق معمّـایــی قســم خــورد

بـه راز یــک شکیبــایــی قســم خــورد

خــدا والعصــر گفــت و از ســر شــوق

به آن روزی که می آیـی ، قسـم خـورد

 #

شنیـــدم مـــژده ی تــــابیــــدنــــت را

نـــدارم فـــرصــــت فهمیــــدنــــت را

بـه خـورشیــد زمینــی خیــره مــانــدم

کـه تمـریـن کـرده بـاشـم دیــدنــت را

 #

تـو پنهـان مـانـده ای تـا تشنـه بـاشیـم

تمـــام روز هـــا را تشنـــه بــــاشیــــم

دلـت مــی آیــد آیــا ایــن همــه ســال

تـو جـاری بـاشـی و مـا تشنـه بـاشیــم؟

 #

دلیـــــل عشـــــق مــــــادرزادی مــــــا!

بیـــا تـــا جـــان بگیــــرد شــــادی مــــا

بجــوشــد رشتــه رشتــه از دل خـــاک

قنــــــات تشنــــــه ی آبـــــــادی مـــــــا

 #

بیــا ای ســایــه ســار امــن هـــر بـــاغ!

نمـی خــواهــد بمــانــد بــی ثمــر، بــاغ

نمـی خـواهـد پـس از عمــری صبــوری

بمیــــرد زیــــر بــــاران تبـــــر ، بـــــاغ

 #

بــه ایــن دنیــای خــالــی دل نبنــدنــد

بــه گلـــدان سفـــالـــی دل نبنـــدنـــد

بهــار مـــا! بیـــا تـــا دستـــه گـــل هـــا

بـه فصـل خشـک سـالـی دل نبنــدنــد

 #

تـرک هـا خـورده ، خـالـی، تشنـه ، تنهـا

دچــار خشــک ســالــی ، تشنــه ، تنهــا

مـــن و دل چشــــم در راه بهــــاریــــم

دو گلــدان سفــالـــی ، تشنـــه ، تنهـــا

 #

اگـر چـه زخـم طـاقـت سـوز خــوردیــم

غـــم دیـــروز را امـــروز خــــوردیــــم

ببخــش ای خــوب اگــر در غیبــت تــو

مـن و دل ، نـان بـه نـرخ روز خـوردیـم

 #

مــن و خــورشیــدی از تـــابیـــدن تـــو

و شـــوق لحظـــه ای خنـــدیــــدن تــــو

نگـاهـم را پــر از آیینــه کــرده اســت

هـــــوای جمکـــــران و دیـــــدن تــــــو

 #

دلم ، فانوس یک چشم انتظاری اسـت

رواق سینــه ام آیینــه کـــاری اســـت

دوبیتــی در دوبیتــی بــا تــو هستـــم

دلم،سرچشمه درسرچشمهجاریاست

#

بـه جـز بــا بغــضِ مــانــده در گلــویــم

نخـواهـد شــد بــه آبــی ، تــر گلــویــم

بیــا تــا شیعــه ی زخـــم تـــو بـــاشـــم

بمــــانــــد ردّ خنجــــر بــــر گلــــویــــم

**********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار

شاید که دیگر یار عادت کرده باشد

با غصه های خویش خلوت کرده باشد

شاید غریبانه کنار چند عاشق

امشب نمازی را امامت کرده باشد

شاید برای ما میان روضه هایش

امشب دعای رفع حاجت کرده باشد

شاید حدیث بی وفائی های مارا

از بهر اجدادش روایت کرده باشد

ای وای بر شیعگی ما گر که مهدی

بر خاک صحرا استراحت کرده باشد

باید که نام شیعه را از ما بگیرند

امشب اگر با چاه خلوت کرده باشد

امشب اگر با چاه خلوت کرده باشد

ای وای اگر از ما شکایت کرده باشد

ای وای بر من وای بر دل وای بر عشق

گر آرزو بهر شهادت کرده باشد.............

**********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار

دارد زمان آمدنت دیر می شود

دارد جوان سینه زنت پیر می شود

وقتی به نامه عملم خیره می شوی

اشک از دو دیده ی تو سرازیر می شود

کی این دل رمیده ی من هم زهیر وار

در دام چشم های تو تسخیر می شود؟

این کشتی شکسته ی طوفان معصیت

با ذوق دست توست که تعمیر می شود

حس می کنم که پای دلم لحظه ی گناه

با حلقه های زلف تو درگیر می شود

در قطره های اشک قنوت شب شما

عکس ضریح گمشده تکثیر می شود

تقصیر گریه های غریبانه ی شماست

دنیا غروب جمعه چه دلگیر می شود

*********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار

دلم هوای توکرده هوای آمدنت

صدای پای تو آید صدای آمدنت

بهارباتو بیایدبه خانه ی دل ما

سری به خانه مازن،صفای آمدنت

هنوزمانده به یادم که مادرم میخواند

زمان کودکی ام قصه های آمدنت

حساب کردم ودیدم که باحساب خودم

تمام عمرنشستم به پای آمدنت

چقدروعده ی وصل تورابه دل بدهم

چقدر جمعه بخوانم دعای آمدنت

نیامدی ودلم راشکستی ای مولا

چه نذرهاکه نکردم برای آمدنت

********

اشعار امام زمان - اشعار انتظار  

آمدورفت همین قدر فقط میدانیم

آمدورفت و ما پشت سرش بارانیم

آمدورفت که ما دربدر او باشیم

فکرش این بود که ما منتظرش میمانیم

ما گرفتار غم و مشغله خود هستیم

ما گرفتار گرفتاری در تهرانیم

ما فقط دور و بر یک دو ستون میچرخیم

ماهی یک بار دعای فرجی میخوانیم

دلمان خوش شده که باز سه شنبه شب ها

پی او همسفر جاده قم-کاشانیم

راستی آخر شعرم بنویسم او هست

غیبت از ماست و ما در خودمان پنهانیم

********

اشعار امام زمان(عج)

به باز آمدنت چنان دلخوشم

که طفلی به صبح عید ، پرستویی به ظهر بهار

و من به دیدن تو

چنان در آینه ات مشغولم

که جهان از کنارم می گذرد

بی آنکه سر برگردانم

در فصلهای خونین هم

می توان عاشق بود

به قمریان عاشق حسد می ورزم

که دانه بر می چینند

و به ستاره و باران که بر نیمرخ مهتابی ات بوسه میزنند

و به گلی که با اشاره ی تو می شکفد

در فصل های خونین هم

می توان عاشق بود.

مگر از راه در رسی

مگر از شکوفه سر بر زنی

مگر از آفتاب درآیی

وگرنه روزتابوتی ست بر شانه های ابر

که مارا به افق های ناپیدا می سپارد

و عشق آهوی محتضری ست

که سر بر شانه های باران می گذارد

بیا !

با اندامی از آتش بیا!

و جلوه ای از آذرخش

هیهات

من کجا باز بینمت ای ستاره ی روشن!

که بی تو

تا شبگیر پیر میشوم

چندان که بازآیی

ستاره ها همه عاشق می شوند

و جوانی در باران از راه میرسد...