تشنه و دریا،یاد موقعى افتاد که دکتر متخصص قلب در تربت گفته بود باید به مشهد برود.

تشنه و دریا

شفایافته: خانم الوندى
ساکن تربت حیدریه
تاریخ شفا: 25 تیرماه 1372
بیمارى: تشنج
طنین پرشکوه نقاره ها، فضاى ملکوتى حرم را پر کرده بود، گلدسته هاى زیبا و گنبد طلا در دل شب مى درخشیدند. صحن انقلاب مملو از جمعیت بود و زائران موج موج در جذبه اى عارفانه فرو رفته بودند. هر از گاهى ، صداى شیونى که از ته دل بر مى خاست، فضاى صحن را مى شکست. نشسته بود کنار پنجره فولاد و سرش را تکیه داده بود به پنجره، زن و مرد مسنى کنارش نشسته بودند و با چشمانى غمگین نگاهش مى کردند.
 

شفا یافته حرم دوست،درود بر تو اى ضامن آهو! شمس الشموس! امام رضا(ع)!اعجاز امام رضا(ع).

شفا یافته حرم دوست

شفایافته: حمیدرضا ثابتى
تاریخ شفا: هشتم شهریور 1374

بیمارى: سرطان، نارسایى کلیه و لکنت زبان

اگر تنهاترین تنهاها شوم، بازخدا هست. او جانشین همه نداشتنهاست، نفرینها و آفرینها بى ثمر است. اگر تمامى خلق گرگهاى هار شوند و از آسمان هول و کینه و درد و بلا بر سرم ببارد، تو مهربان جاودان آسیب ناپذیر من هستى ، اى پناهگاه! تو مى توانى جانشین همه بى پناهى ما شوى و یار همه مظلومان دردفهمیده دردکشیده درددیده.
تو مى توانى به وفاجانم را بگیرى و به وفا عمر دوباره ام دهى . هستى ام از تواست، اى آن که هستى ام دادى و آغازیدن را در آغازى نو، بى هیچ تردیدى در پوست و گوشت و استخوانم به ارمغان گذاشتى که تو مهربانترین مهربانانى ، و اکنون در آغاز عمر دوباره ام عزیزى مهربان خود را همچون صاعقه برجانم زد، و من در برق آنـخود را به چشم دیدم! قلمى به رنگ خورشیدـبه دستم داد و قلمم را که به رنگ سیاه بود، از دستم گرفت و من امشب را نشستم و ایمانم را نوشتم و ... همین.
 

کسى مى آید،در صفحه تلویزیون حرم مطهر امام رضا(ع) را مى بینى و موجى از مردم،شاید امام رضا نظرى به ما...

کسى مى آید

ـ زندگى براى ما فقیر بیچاره ها مثل زَهره! نمى دانم چرا خدا ...؟!
ـ حرفش را قطع مى کنى : کفر نگو مرد! اینم مصلحت خداس.
یعقوب به تو مى نگرد. در چشمانش با تمام وجود، شرم را حس مى کنى ، لب مى گشاید: راست مى گى ... اما چکار کنیم ... بگردم خدا رو که همیشه بنده هاشو امتحان مى کنه. راستى مولود! اونجا رو نیگا! و تو به صفحه تلویزیون خیره مى شوى ، در صفحه تلویزیون حرم مطهر امام رضا(ع) را مى بینى و موجى از مردم، که به سوى آن منبع نور و رحمت مى شتابند.
هر کس دردى داره ما هم یک درد!
یعقوب خیره خیره به تلویزیون نگاه مى کند. چشمانش پر از اشک شده و با تمنا مى گوید: اى کاش پولى دستم مى اومد و على رو مى بردم مشهد، شاید امام رضا نظرى به ما مى کرد و این پسره رو ... باقى حرفش را فرو مى خورد اما تو باقى کلامش را مى دانى .
 

رو کردم به امام رضا: آقا جون! قربونت برم. آفتاب از کدوم طرف در اومده که کربلایى میخواد کار خونه انجام بده.

قدمهاى زمان در دیار عشق آوران

سالهاى سرنوشت در چهره آفتاب خورده اش قدم مى زد.
چین و چروک ایام به روى دستهایش، گذر جوانى اش را فریاد مى کرد.
شکوفه هاى سپید روى چادرش، خبر از بهار عبادتش مى داد.
حجابش را به دور کمرش گره زده بود.
از کنار چارقدش، چند تار موى قرمز، سبزى حنا را به تماشا نشسته بود.
مردمک چشمش در غبار مبهمى غوطه مى خورد.
پلکهاى پلاسیده اش تحمل پرتوافشانى خورشید را نداشت و متناوباً به هم مى خورد.
حرکات صادقانه اش توجهم را جلب کرد. جلو رفتم.
ـ سلام مادر جان! زیارت قبول، حالت چطوره؟
ـ الحمد الله ننه جون، خدمت آقا که هستم خیلى خوبم.
ـ از کجا براى زیارت مشرف شده اى ؟
ـ ننه جون! به جاى این حرفها دستمو بگیر، ببرم جلو ضریح زیارت کنم. به این کارها چکار دارى ؟
ـ اى به چشم، مادرجان! زیارتنامه خواندى ؟ نه من که سواد ندارم. بیا زیارتنامه را برام بخوان.
ـ بازم به چشم، هر کارى بگى با جون و دل انجام مى دهم.
بعد شما هم به چند سؤال من جواب مى دى ؟
ـ خوب حوصله ام را سر بردى سؤالتو بگو. راحتم کن.
ـ اهل کدام شهرى ؟
ـ از غرب کشور آمده ام، شهر ...
_ چند سالته؟
ـ اى بابا، دخترم! به این کارها چکار دارى ، مى خواى حاج عباس بشنود. از او دنیا بیاد طلاقم بده؟
صورت مهربانش را بوسیدم و با لبخندى گفتم:
ـ مادر از خیر این سؤال گذشتم. یادته چندمین باره که به زیارت مى آیى ؟
ـ والله راستش را بخواى نه، ولى مى دونم زیاد اومدم.
ـ از این سفرها خاطره اى دارى برام تعریف کنى ؟
ـ 

دریاى عشق،یا امام رضا!لبخند رضایت، همان لبخندى که بر چهره صیاد عکس ضامن آهو دیده بود.

دریاى عشق

شفایافته: میرمراد مشترى
ساکن بندرعباس
تاریخ شفا: نوزدهم بهمن 1368
بیمارى: فلج
پاهایش را دراز مى کند. آن قدر که کف پاشنه هایش در ماسه هاى نرم و خیس ساحل فرو مىرود. دسته اى پرنده دریایى ، شاد و نغمه خوان از بالاى سرش مى گذرند. هوا به شدت شرجى و گرم است، آسمان صاف و آبى در آن دورها، سینه به سینه نیلگون دریا سپرده است.
موجى آرام پاهایش را به نوازش مى گیرد، خنکاى آب به وجودش مى آورد، صندلى چرخدارش را کمى به جلو مى راند و پاهایش را تا ساق در موج آب فرو مى برد چرخهاى ویلچر در ماسه ها فرو مى روند، موجهایى در پى ، او و چرخش را احاطه مى کنند.
لذتى زیبا زیر پوستش مى رود احساس سرور مى کند شوق ماهى و ماهیگیرى در وجودش شعله مى کشد، لذت کندن لباس و تن به آب دریا سپردن، هوس شنا، شیرجه و زیرآبى ، غوغاى مسابقه و مقام اولى ! آهاى ... میر مراد، بجنب پسر، چیزى نمونده، زود باش، امسال هم برنده تو هستى میر مردا، بجنب، زودباش اما پاهایش به یک باره خشک شده، تیر کشید و درد تا عمق جانش را سوزاندن خط پایان مسابقه را مى دید کمتر از 50 متر دیگر، اما هر چه تلاش کرد، تکان نمى خورد جا ماند، دیگران از او گذشتند، شورى دریا را در کامش حس کرد، پایین رفت، فریاد کشید، بالا آمد، باز هم فریاد کشیدن صدایى  

در حریم خلوت یار،اى مهربان امام که غوث الامه اى !حرم مملو از جمعیت بود: پشت پنجره فولاد دخیل شد.

در حریم خلوت یار

شفایافته: على رضا حسینى
متولد 1357 ساکن: شهرستان نکا، روستاى سلیکه
تاریخ شفا: چهاردهم تیرماه 1374
بیمارى: فلج پا
آمده بود تا کبوتر دل خسته و مجروحش را در حرم با صفاى مولایش به پرواز در آورد.
آمده بود تا چهره به غم نشسته اش را که حاکى از رنج و درد درونى اش بود، با اشک دیدگان معصومش به ضریح سیمین و زرین امام غریبان پیوند بزند.
 

باده حضور،یا شهید ارض طوس!حالا او در مشهد بود در کنار حریم بار، مستمند و ملتمس شفا.

باده حضور

شفایافته: مختار عزتى
43 ساله، ساکن هشتپر طالش
تاریخ شفا: اول مهرماه 1370
بیمارى: فلج نیمه بدن
ـ آهاى سیب! سیب گلشاهى! انار قند دارم! بدو!
میوه فروش بود که صدا مى زد و در طول کوچه پیش مى آمد.
زنى چادر به سر، در آستانه در او را صدا زد:
ـ هى، مشهدى مختار!
میوه فروش، گارى دستى اش را کنارى نگه داشت، دستى به کمر خسته اش گذاشت، کلاهش را از سربرداشت، و با گوشه آستین مندرس و پاره کتش عرق از پیشانى زدود.
ـ ها آبجى ! چى مى خواى؟
زن جلو آمد سیبها را وارسى کرد و پرسید:
ـ چنده این سیبا؟
ـ گلشاهیه آبجى از یک کنار بیست تومن.
ـ باز که گرونش کردى مشدى!
ـ بینى و بین الله، هیجده تومن خریدشه.
این را گفت و کفه ترازو را برداشت:
ـ چند کیلو بدم خانوم؟
کفه ترازو را زیر سیبها زد. زن از توى زنبیل دستى ، کیف پولش را در آورد و از داخل آن یک اسکناس صد تومانى بیرون کشید:
ـ پنج کیلو از درشتاش مشتى!
میوه فروش سنگ پنج کیلویى را در کفه ترازو گذاشت و آن یکى کفه را پر از سیب کرد:ـاز یه کنار آبجى ، درشت و ریزش پاى هم، خاطر جمع باشین سیبش از ... و حرفش ناتمام ماند. کلام در دهانش یخ زد. ترازو از دستش رها شد و سیبها بر روى زمین ریخت.
چشمانش به نقطه اى خیره ماند و زانوانش شکست. زن بى اختیار جیغ کشید. میوه فروش بر روى گارى دستى اش فرو افتاد. گارى به راه افتاد و هیکل میوه فروش در پس حرکت آن بر زمین غلتید.
گارى در طول کوچه پیش رفت و در برخورد با تیر چراغ برق از حرکت ایستاد. چند زن دیگر از خانه هایشان بیرون ریختند. زن ترسیده بود و همچنان جیغ مى کشید.
روبه رو با امواج خروشان دریا، غروب خورشید را به نظاره ایستاده بود، خورشید به آرامى در دل امواج فرو مى رفت و خون سرخش، سطح دریا را پوشانده بود.
موجى پاى او را به نوازش گرفت، احساس کرد زمین زیر پایش به حرکت در آمده است. به دریا که خیره شد دید که امواج شکاف برداشتند، دو نیم شد و راهى براى عبورش تا آن سوى ساحل.
قدم به راه گذاشت و در شکاف دریا پیش رفت. آن قدر که دیگر ساحلى به دیده نمى آمد در هر سوى از نگاهش تنها آبى دریا بود و خروش متلاطم امواج. به یک باره روبه رو با نگاهش نورى پدیدار شد.
خوب که نظر کرد بارگاهى دید. نور باران و پرتلألو. جلو دوید، آن جا را شناخت. فریاد کشید. یا امام رضا! او قدمهایش را تند کرد، تندتر و تندتر، پایش به سنگى گیر کرد و محکم بر زمین افتاد.
 

راز آیینه ها ، ـ مى خواهم ببرمش مشهد، دخیل امام هشتم(ع)،کنار قبر امام هشتم(ع) بمیره.

راز آیینه ها

شفایافته: فاطمه استانیستى
متولد 1344، کلات نادرى
تاریخ شفا: فروردین 1373
بیمارى: سرطان خون، فلج بدن، عفونت کلیه
در آیینه مقابل تصویر شکسته و رنجور زنى را دید که هیچ شباهتى با او نداشت، رنگ پریده، رخسار تکیده و چین عمیقى که زیر چشمان به گودى نشسته اش هویدا شده بود، چهره اش را پیرتر از آنچه بود نشان مى داد. با حسرت آهى کشید و از آیینه رو گرداند، اما آیینه اى دیگر برابر با نگاهش ایستاده بود، با حیرت به عقب برگشت، باز هم آیینه اى ، تصویر مضطربش را منعکس کرد. دور خود چرخید، چهار سویش را آیینه ها گرفته بودند.
گویى زندانى آیینه ها شده بود. حس کرد آیینه ها به او نزدیک مى شوند. زندانش تنگ تر و تنگ تر مى شد. تصویرش در میان آیینه ها تکثیر شده بود، خواست تا از حصار آیینه ها بگریزد. خود را به آیینه اى زد، بى آن که بشکند، درون آیینه گم شد، اما در آیینه هاى دیگر، تصویرهاى تکرارى اش به او خندیدند.
 

حضور به یاد ماندنى،محمد زائر کوى رضا(ع) گردید، آبشار صفا بر نهر چشمانش جارى شد. شب از نیمه گذشته بود

حضور به یاد ماندنى

شفایافته: محمد حشمتى
متولد 1354 سنقر
تاریخ شفا: 13 آبان 1374
نوع بیمارى: صرع
امامعلى، پدرى زحمتکش براى خانواده هشت نفرى اش بود.
او در روستاى "باولد" از حومه سنقر کرمانشاه زندگى مى کرد و از طریق کشاورزى بر روى زمین در روستا به امرار معاش مى نمود.
دستهاى پر آبله و چهره آفتاب سوخته اش گواه بر رنج و مرارت در عرصه کار و زندگى بود. غمى پنهان سینه ستبر او را در بر مى گرفت، سینه اى که آماج توفان سهمگین و حوادث ملامت بار زندگى بود و جایگاه ذخیره صبر.

هواى زیارت امام رضا(ع) در دلش شوقى وصف ناپذیر پدید آورد.امام رضا(ع) ضامن غریبان، امید محرومان،

ضریح مقدس

شفایافته: کلثوم رضایى
23 ساله اهل و ساکن بهشهر
تاریخ شفا: اول خرداد 1372
نوع بیمارى: غده بدخیم سرطانى در سینه
کلثوم آرام سرش را از روى بالش برداشت، انگار قسمت چپ بدنش را به سختى مى فشردند، درد تمام وجودش را گرفته بود و لحظه اى امانش نمى داد، بى اختیار شروع به گریه کرد.
لحظه اى بعد مادرش به کنارش آمد و از حال او جویا شد او ناحیه اى را که درد مى کرد به مادرش نشان داد. چرا که او ساکن بهشهر بود و بیش از 22 بهار از عمرش نمى گذشت. براى مادر و پدرش که مرد زحمتکشى بود، غیر قابل تصور بود که در این سن او دچار بیمارى مرموز و کشنده اى شود.
کلثوم دیگر تحمل درد را نداشت، سراسیمه از جایش بلند شد و در حالى که دستش را به طرف قفسه چپ سینه اش مى آورد ناله مى کرد و نم نم اشک از چشمانش فرو مى ریخت.
 

آیا امام(ع) با وجود آن همه دردمند و حاجتمند مسلمان، نظرى هم به بنده خداى مسیحى خواهد داشت؟

نام من رضاست

شفایافته: آندره (رضا) سیمونیان
اهل ازبکستان، مقیم همدان
نوع بیمارى: لال
آندره ـ آندره!
شنید که کسى او را به نام صدا مى کند. صدایى که از جنس خاک نبود آبى بود، آسمانى بود، آندره از خواب بیدار شد.
نگاهش بى تاب و هراسان به هر سو دوید، اما همه در خواب بودند. جز خادم پیرى که کمى آن سوتر ایستاده بود و خیره نگاهش مى کرد. پیرمرد که متوجه حالات آندره شده بود به سویش آمد و با لبخندى مهربان روبه روى او ایستاد:
ـ چى شده پسرم؟ آندره سکوت کرد، اما دلش هواى فریاد داشت؛ هواى گریه. دوست داشت خودش را در آغوش پیرمرد بیاندازد و گریه کند، از ته دل فریاد برآورد، شیون کند. بغض بد جورى گلویش را گرفته بود، دلش مى خواست آن را بترکاند و عقده هایش را خالى کند.
پیرمرد روبه روى او نشست. دستى به شانه اش زد و دوباره پرسید:چیزى شده؟ آندره وامانده از خواب، خود را در آغوش پیرمرد انداخت، دیگر طاقت نیاورد. هاى هاى گریه کرد، پیر مرد دستى به پشت آندره زد و گفت:
ـ گریه نکن فرزندم، فریاد بزن، گریه عقده ها رو خالى مى کند، درد رو تسکین مى ده، گریه کن. آندره همچنان مى گریست. حالا دیگر همه بیدار شده بودند و با نگاههاى پر سؤال، آندره را مى نگریستند، پیرمرد پرسید: چى شده؟ تعریف کن.
 

عنایت امام لطف، عطوفت و مهربانى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع)

عنایت امام

هاله از قداست در تمامى صورتش پیدا بود و عشق و ارادت و ایمان کامل به امامت و عنایت خاص حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) در واژه واژه کلامش مشاهده مى شد.
در حالى که اشک چشمانش را پر کرده بود و بغض راه گلویش را مى فشرد از عنایت، لطف، عطوفت و مهربانى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) حکایت مى کرد.
خانم اشرف ترابى، دختر آقا میرزا مهدى را مى گویم که مادرش از سلاله پیامبر اسلام(ص) است و به همین مناسبت فخر السادات نام دارد. او به گفته خودش بیست و یک سال مربى قرآن بوده و در این مدت به تعلیم و تدریس این کتاب آسمانى سرگرم بوده است و قلبهاى شیفتگان قرآن را به نور آیات کتاب خدا روشن مى کرده است.
خانم ترابى، در دفتر شفایافتگان واقع در صحن آزادى حضور یافت و ماجراى شفا یافتن خود را به دست پر مهر امام رضا(ع) این گونه بیان کرد:
 

در پیشگاه نور اى امام همام! چگونه مى توان دل را با نام والایت آذین نبست؟السلام علیک یا على بن موسى الرضا(ع)!

در پیشگاه نور

اى امام همام!
چگونه مى توان دل را با نام والایت آذین نبست؟
چگونه مى توان شکوه و جلال بى حد و حصرت را نادیده گرفت؟
چگونه مى توان آواى دل دردمندى را که از سر صدق از صدها فرسنگ راه تو را مى خواند نشنید؟
مگر مى توان سلاله پاکت را از زمره آل على مرتضى (ع) و نبى مکرم، پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد مصطفى (ع) است نادیده گرفت و در جاى جاى قلب لرزان آرزومندانت جستجو نکرد؟
پس، سلام بر تو اى منادى توحید!
اى قبله گاه نور!
سلام بر تو اى مظهر پر فروغ انسانیت و شرف!
اى منجى دلهاى دردمند!

السلام علیک یا على بن موسى الرضا(ع)!
  ... پیرمرد، سلامى از ته دل به امام على بن موسى الرضا(ع) داد و آرام در مقابل درگاه رو به روى پنجره فولاد نشست و در حالى که جابه جا مى شد دست در خورجینى که همراه داشت کرد و با هزار حرص و ولع قدرى نان و پنیر از آن بیرون آورد و در حالى که در تلألؤ خورشید تابناک بهارى که بر گنبد و بارگاه امام(ع) مى تابید غرق شده بود، شروع به خوردن نمود.
 

امام رضا » کرامات » شفا یافتگان،علی ابن موسی الرضا علیه سلام

	» امام رضا » کرامات » شفا یافتگان » شوق پرواز

شوق پرواز

شفایافته: سمیه ملایى بالاخانه
12 ساله ، اهل زابل ، روستاى بالاخانه
تاریخ شفا: نهم مهرماه 1373
بیمارى: فلج هر دو پا
گفتم ویلچرم را نفروش، مى خوام داشته باشمش.
پدر نگاهش را به طرف من چرخاند، دستى به سرم کشید، آهى از دل کند و گفت روزهاى سختى رو گذروندیم دخترم، من و تو مادرت.
آه مادرم ... چقدر دلم برایش تنگ شده است.
یک هفته است او را ندیده ام، اما گویى سالهاست از او دورم.
اگر مى توانستم پرواز کنم این فاصله را طى مى کردم.
بال مى کشیدم و خودم را به مادرم مى رساندم این خبر شاد را به او مى دادم و مى گفتم: مادر دیگه نمى خواد دور از چشم من گریه کنى .
 

دعاى وداع (مختصر)،چگونگى زیارت امام رضا علیه السلام،

دعاى وداع (مختصر)

کفعمى گوید: در وداع امام رضا علیه السلام همان متنى را بخوان که از امام صادق علیه السلام براى وداع پیامبر(ص) نقل شده است؛ و چنین بگو:

و اگر خواستى ، این را بخوان:

البلد الامین 283

دعاى وداع،چگونگى زیارت امام رضا علیه السلام،تا آن جا که ضریح را به چشم مىبینى ، رو از آن برمگردان.

دعاى وداع

شیخ صدوق گوید: به هنگام وداع چنین بخوان:

و بگو:

هنگامى که از بارگاه امام بیرون مىآیى ، تا آن جا که ضریح را به چشم مىبینى ، رو از آن برمگردان. عیون اخبار الرضا(ع) 270ـ271: 2؛ من لا یحضره الفقیه 2:605

زیارت دیگر2،چگونگى زیارت امام رضا علیه السلام، آن گاه خود را بر قبر مى اندازى و آن را مى بوسى

زیارت دیگر2

شیخ مفید در کتاب « مُقنعه » زیارتى دیگر را نقل مى کند و مى گوید: پس از آن که غسل زیارت کردى و پاکیزه ترین لباس خویش را پوشیدى ، نزد قبر امام علیه السلام مى ایستى ، و مىگویى :

آن گاه خود را بر قبر مى اندازى و آن را مى بوسى و دو گونه خویش را بر آن مى نهى ، سپس به بالاسر مى روى و چنین مىخوانى :

پس از آن، دو رکعت نماز زیارت مى گزارى و آن گاه تا مىخواهى نماز مىخوانى ، به پایین پا مىروى ، و آن چه از خدا مى خواهى بر زبان مىآورى .
زیارت امام رضا علیه السلام در اوقاتى که به گونه اى با او در ارتباط است، فضیلت بسیارى دارد، بخصوص در ماه رجب، 23 ذى القعده، 25 ذى القعده و 6 رمضان که آن را در اعمال روزها و ماهها برشمرده اند.
زمانى که خواستى امام را وداع کنى ، آن گونه بخوان که پیامبر(ص) را وداع مىکردى :

زیارت دیگر1،چگونگى زیارت امام رضا علیه السلام،

زیارت دیگر1

ابن قولویه از یکى از امامان علیهم السلام نقل مى کند که فرمود: هنگامى که به بارگاه امام رضا علیه السلام روانه شدى ، چنین بخوان:

کامل الزیارات 308.