چقدر آب شدی و چقدر پیر شدی در آفتاب مشین ای رباب حداقل

در آفتاب نباشی رُباب حداقل

نمی خورد به لبت آفتاب حداقل

دو روزی است که نانی نخورده ای اصلاً

کمی بزن لب خود را به آب حداقل

چقدر گریه و گریه، بس است خسته شدی

عروس فاطمه قدری بخواب حداقل

تو یک تنه همه را تا فرات می بردی

اگر نبود به دستت طناب حداقل

تو را مجال ندادند قرص ماهت را

به صورتش بزنی یک نقاب حداقل

لب حسین خودش می کشد تو را در طشت

مکن نگاه به ظرف شراب حداقل

چقدر آب شدی و چقدر پیر شدی

در آفتاب مشین ای رباب حداقل

در خروش اهل کوفه اهل شام از کمان حرمله تیری پرید

در کویر غربت آئینه ها

در غروب غرق آه سینه ها

در هجوم تیر بغض صد سپاه

با دلی خون ، بی کس و پشت وپناه

خالی از اسباب رزم لشکری 

غم نامه حضرت علی اصغر علیه سلام

خورشید عاشورا، از اوج آسمان، حرارت را بر کربلا می بارید. از ابتدای صبح، فریاد و نالة کودکان، از خیمه ها برپا بود. صدای واعطشا، کربلا را شرمنده کرده بود.

آنجا، گوشة خیمة رباب، کودکی شیرخوار، در آغوش مادر، بی تابی می کرد. با گریه اش، گویا آب می خواست. تشنه بود. اما مادر از او تشنه تر. شیری هم نداشت تا کودک را قدری آرام کند.

عصر عاشورا، حسین به خیمه ها آمد. برای خداحافظی. اهل حرم گرداگرد حسین حلقه زدند. تشنگی یادشان رفته بود. این بار در فراق حسین اشک می ریختند. در این هیاهو، حسین به خیمة رباب رفت تا با همسر و فرزند شیرخوارش وداع کند. علی اصغر با دیدن بابا، دست و پا تکان داد. حسین او را در آغوش گرفت. علی اصغر آرام شد. رباب نگاهی به حسین افکند. گویی با نگاهش از حسین، آب طلب می کرد. اما نه برای خود. برای این طفل معصوم.

حسین فرمود: «او را به نزد لشکر می برم تا شاید سیرابش کنند.» به نزد سپاه عمر سعد آمد. علی را به روی دست گرفت و فریاد زد: «ای لشکر ستم سیرت، شما با من نبرد می کنید. این کودک شیرخوار، تشنه است. او را از من بگیرید و سیرابش کنید و به من بازگردانید.»

آه! عجب صحنه ای! حسین، اینک با کودکی در آغوش به میدان آمده. دیگر یار و یاوری برای او نمانده؟ آسمان و زمین دارند این صحنه را تماشا می کنند. اینک، حسین است و علی اصغر و یک لشکر. با او چه می کنند؟ آیا کودکش را سیراب خواهند ساخت؟ اینکه خواستة مهمی نیست. حتماٌ اجابت می کنند.

علی اصغر، لب تشنه، با گوشة چشمان کوچکش، لشکر را نظاره کرد. نامردمانی را که تشنة خون پدرش بودند. نگاهش را سوی پدر برگرداند. چشمان ملتمس بابا را دید که در میان لشکر، بدنبال یک جوانمرد می گشت تا امیدش را ناامید نسازد.

لبهای خشکیدة بابا را دید که مانند دو چوب خشک، برهم می خوردند. صورت زخمی و خونین بابا را نظاره می کرد. چهرة خسته و مظلوم پدر را می دید.

و حسین، با شرمساری چهرة تشنة علی اصغر را تماشا می کرد. علی و بابا محو تماشای یکدیگر بودند که ناگهان حسین پاسخ خود را دریافت کرد. تیری سه شعبه از کمان حرمله رها گردید و گلوی نازنین علی اصغر را درید.
زضرب تیر، چنان دست و پای خود گم کرد که خواست گریه کند، جان آن تبسم کرد

آخرین و کوچکترین سردار حسین نیز، با شربت شهادت، سیراب شد. حسین، دست خود را از خون گلوی اصغر پر کرد و بر آسمان افشاند و قطره ای از آن بر زمین باز نگردید. اشک از چشمانش جاری شد و فریاد زد:«علی جان! خدا لعنت کند قومی را که تو را کشتند.»

اینک حسین، میان میدان کربلا مانده. نه تاب ایستادن دارد و نه توان بازگشتن به خیمه ها را. آرام، اصغر را به پشت خیام برد. با شمشیر قبر کوچکی حفر نمود و میوة دلش را در میان قبر گذاشت.

صدای ناله ای او را به خود آورد. رباب بود که با اشکهای خویش، کودک شیرخوارش را بدرقه می کرد.

ای سردار کوچک حسین! ای علی اصغر! امشب دست توسل به دامان تو بسته ایم. با دستان کوچکت، گره از کار ما بگشا.

دستی از میان دیوار بیرون آمد و نوشت = امتی که حسین علیه سلام را کشتند

خدای سایه قائم را بر آنان نمود وفرمود: به وسیله اش انتقام حسین علیه سلام را میگیرم

کیست در رفع ظلمات بر آید

سوگواری در محرم" از زوایای متفاوت

در این مراسم گهواره‌های نمادین از علی‌اصغر نمایش داده می‌شوند که کودکان برای "متبرک شدن" در آنها قرار می‌گیرند.

یکی از این رسوم تشت‌گذاری است. به نظر می‌رسد قدمت این مراسم به دوره صفویه باز می‌گردد و بر اهمیت آب و جایگاه آن در حادثه کربلا تاکید دارد. تشت‌گذاری معمولا در استان‌های ترک‌نشین ایران خصوصا اردبیل رواج دارد.

دسته‌های عزادار مذهبی هم با شکل و شمایل مختلف دسته‌های سوگواری را تشکیل می‌دهند. این گروه از عزاداران شمشیر بدست، آذربایجانی‌های مقیم مشهد هستند.

عکس های محرم الحرام ،

جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392
جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392
جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392
جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392
جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392	جوی آباد محله بختیاریها ،عکس های محرم الحرام ، هیئت عزاداران حضرت زهرا سلام الله علیها /سال 1392

گزارش تصویری مراسم عزاداری ماه محرم 1435 در دفتر حضرت آیت الله علوی بروجردی

گزارش تصویری مراسم عزاداری ماه محرم 1435 در دفتر حضرت آیت الله علوی بروجردی

مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین با حضور مراجع عظام تقلید، علما و فضلا، هیات مذهبی و اقشار مختلف مردم متدین

گزارش تصویری؛

مراسم 

ماه محرم

در 

دفتر حضرت آیت الله علوی بروجردی (مدظله العالی) 1392/08/26"

بیانات حضرت آیت الله علوی بروجردی در جمع افسران ارشد سپاه

بیانات حضرت آیت الله علوی بروجردی در جمع افسران ارشد سپاه(عاشورا صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست؛)

عاشورا صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست؛
بلکه یک مکتب است؛
خطی است که امامت و ولایت را از روز اول تا به امروز حفظ کرده

بسم الله الرحمن الرحیم

عاشورا، عامل ماندگاری اسلام

قیام عاشورا، هنوز هم بعد از 1400 سال، مثل روز اول زنده است و همه رهروان و رهپویان این نهضت، همانند کسانی که در رکاب سیدالشهدا – علیه السلام – جانبازی کردند، اظهار عشق و محبت دارند و حتی جانشان را در راه این مکتب در طبق اخلاص می­گذارند. در جنگ تحمیلی هم نام سیدالشهدا وآرزوی کربلا بزرگ­ترین انگیزه بسیجیان و رزمندگان اسلام بود.

 عاشورا صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست؛ بلکه یک مکتب است؛ خطی است که امامت و ولایت را از روز اول تا به امروز حفظ کرده. حتی وجود مقدس امام صادق – علیه السلام -  هم که شیعه و مکتب اهل­بیت وام­دار اوست و حوزه­های علمیه و نشر معالم دین از زمان ایشان شکل گرفت، اقدامات خود را وام­دار حرکت سیدالشهدا – علیه السلام می­داند.  اگر حرکت آن حضرت در روز عاشورا نبود، چیزی باقی نمی­ماند. بنابراین، نه­تنها شیعه، بلکه اسلام وام­دار عاشوراست. اساساً شیعه همان اسلام اصیل است که بر دو لب رسول گرامی اسلام – صلی الله علیه و آله نازل شده است و بعدها برای توجیه مظالم خلفا انحرافاتی در آن ایجاد شد. اسلام اصیل همان بود که امیرالمؤمنین – علیه السلام - منادی آن بود و امام حسین – علیه السلام - در راه آن مبارزه کرد و شهید شد.

عاشورا و هویت­بخشی به شیعه 

عکس های شیر خوارگان حسینی

نماز بدون محبت اباعبدالله علیه السلام ارزشی ندارد

حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی جاودان از اساتید اخلاق، دوشنبه ۲۰ آبان در هشتمین شب دهه محرم در حسینیه آیت‌الله حق‌شناس در ادامه سلسله مباحث خود، به بیان اهمیت علاقه به امام حسین علیه السلام و اصلِ دین بودن این علاقه پرداخت. متن کامل سخنان این معلم اخلاق در ادامه آمده است:

علاقه به امام حسین علیه السلام اصل دین است

در مباحث گذشته گفته بودیم علاقه و ارتباط ما با امام حسین علیه السلام جزو اصل و نه فرع دین است. آدم باید خدا را بشناسد و به او، پیامبرش و ائمه‌اش ایمان و علاقه داشته باشد. خداوند و اولیایش جزو اصل دین هستند. یک کسی دعا می‌کرد «ثبت قلبی علی دینک و علی محبت حسین» محبت امام حسین علیه السلام جدای از دین نیست و جزو متن دین است. ما در این مجالسی که برای امام حسین علیه السلام است، شرکت می‌کنیم برای حفظ این بخش از دین است. آدم باید اصل دین را حفظ کند تا بماند.

نماز بدون محبت حسین علیه السلام ارزشی ندارد 

در روز عاشورا سنگی نبود که در زیرش خون بسته شده نباشد

حجت الاسلام والمسلمین جواد ابوالقاسمی در برنامه شب‌های آسمانی که از شبکه قرآن و معارف سیما گفت:
اهل سنت بعد از ۱۴۰۰ سال برای عاشورا عزاداری می نمایند و معتقدند بزرگترین مصیبتی که در طول تاریخ رخ داده واقعه کربلاست اما وهابی ها برخلاف آنها در این روز شادی می کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام و المسلمین جواد ابوالقاسمی در برنامه شب‌های آسمانی که از شبکه قرآن و معارف سیما بر روی آنتن رسانه ملی رفت اظهار داشت: وهابی ها در کشورهایی چون کویت تابلوهایی نصب کرده‌اند که بر روی آن نوشته شده عاشورا یوم الفرح و السرور حتی کیک درست می کنند و در بین مردم پخش می کنند و یا در کشوری چون مراکش روز عاشورا را عید می گیرند مانند عید یهودی‌ها. مردم هم که از همه جا بی خبرند در این عیدها شرکت می کنند.

وی ادامه داد:

بعضی این را مطرح می کنند که پیامبر صلی الله علیه و آله روز عاشورا را روزه می گرفته است. در روایتی آمده که این موضوع را از امام باقر علیه السلام پرسیدند و امام فرمودند این روزه بوده است اما قبل از ماه رمضان و وقتی خداوند روزه ماه رمضان را آورد روزه عاشورا ترک شد و بعد امام باقر علیه السلام می فرمایند کاری را که پیامبر صلی الله علیه و آله ترک فرموده است انجام دادنش بدعت است.

در کتاب «کشف الخفا» یک باب درباره عاشورا آمده و این که روزه در این روز مستحب نیست و احادیثی که در رابطه با انفاق و نماز این روز و سرمه کشیدن و عطر زدن آمده است همگی جعلی است و حتی تصریح می کند که اینها بدعتهایی است که از جانب دشمنان و قاتلان امام حسین علیه السلام وارد شده است.

این کارشناس دینی در پاسخ به این سؤال که چرا امام حسین علیه السلام به سخن صحابه گوش نداد و از مکه خارج شد و به سمت کوفه رفت اظهار داشت: یزید لعنت الله گفته بود که امام را در هر کجا که دیدند بکشند و این موضوع در چندین منبع مطرح شده که امام حسین علیه السلام برای حفظ حریم مکه از آنجا خارج شدند. در کتاب بحارالانوار آمده که حضرت حسین علیه السلام به محمد بن حنفیه می فرماید که اگر من در دامن موجودی مخفی شوم و در زمین پنهان شوم باز مقدر است و آنها مرا پیدا می کنند و می کشند.

چه کسانی واقعه کربلا را روایت کرده‌اند؟

حجت‌الاسلام علی‌اکبر ذاکری، عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در یادداشتی به معرفی گزارشگران حاضر در متن واقعه کربلا و حادثه عاشورا پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

شماری از افرادی که در رویداد کربلا حضور داشته و از نزدیک حادثه را دیده بودند، به گزارش آن پرداخته‏‌اند. افزون بر «امام سجاد علیه السلام» و «اهل بیت امام حسین علیهم السلام» و «امامان معصوم علیهم السلام»(۱) دو گروه دیگر به نقل وقایع کربلا پرداختند.

گروه اول:

کسانی از لشکر «عمر سعد» بودند که خود در حادثه‌‏ای نقش داشتند، قاتل یا جانی بودند و عملکرد خود را نقل و یا از آن دفاع کردند. مانند: «هانی بن ثبیت حضرمی».(۲)

افرادی نیز بودند که فقط به گزارش این حادثه پرداخته و از درگیری و جنگ خودداری کردند مانند:

«حمید بن مسلم» که از وقایع نگارانِ واقعه کربلا بود. «حمید بن مسلم» از گزارشگران رویداد کربلا است و در سپاه «عمر سعد» بود،(۳) اما با توجه به تعداد زیاد سپاه کوفه وی در عملیات جنگی شرکت نداشته و کار اصلی وی ثبت حوادث بوده است. «ابو مخنف» وقایع‏‌نگارِ حادثه کربلا با یک واسطه روایاتی را از «حمید بن مسلم» به وسیله افرادی مانند «سلیمان بن ابی راشد» و «عبدالرحمان بن یزید بن جابر»(۴) در مورد وقایع کربلا گزارش کرده است.

گروه دوم:

کسانی از همراهان امام حسین علیه السلام بودند که به گونه‏‌ای از کشته شدن در امان ماندند با این که در حساس‏‌ترین لحظات واقعه عاشورا در کربلا، همراه امام حسین علیه السلام حاضر بودند و شاهد وقایع تلخ آن روز بودند.

تعزیه خوانی، کهن ترین صحنه گردان ایرانی

محرم که از راه می رسد بسیاری از سنت ها زنده می شوند. صدای سنج و طبل و دسته های سینه زنی و غذای نذری! یکی دیگر از سنت ها که سالهاست در ایران تداوم داشته، «تعزیه» است اما این هنر از چه زمانی وارد ایران شد و شکل امروزی را به خود گرفت؟

تعزیه در لغت به معنی تسلیت، توصیه به صبرکردن و پرسیدن از بازماندگان در گذشتگان است. اما آنچه امروز به عنوان تعزیه مشهور است گونه ای از نمایش مذهبی منظوم است که در آن عده ای اهل ذوق و کار آشنا در جریان عزاداری ماه محرم و برای نشان دادن ارادت و اخلاص به اهل بیت پیامبر علیهم السلام طی مراسم خاصی بعضی از داستان های مربوط به واقعه کربلا را پیش چشم بینندگان بازآفرینی می کنند.

برخی محققان، پیشینه تغزیه را به آیین هایی چون مصائب میترا، سوگ سیاوش، و… بازمی گردانند و برخی پدید آمدن آن را متاثر از عناصر اساطیری بین النهرین و آناتولی و مصر، و کسانی نیز مصائب مسیح و دیگر افسانه های تاریخی در فرهنگ های هند و اروپایی و سامی را در پیدایی آن موثر دانسته اند. اما در هر حال از برپایی مجالس تعزیه به معنای امروزین آن تا پیش از پایان دوره صفویه اطمینان نداریم; تنها نکته آشکار این است که از زمان تسلط عرب ها بر ایران، ایرانیان همیشه فرصتی می جستند تا خود را از آن سلطه رها کنند.

موضوع غصب خلافت توسط افرادی که از خاندان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نبودند، موضوعی بود که موجبات برپایی تعزیه ها را فراهم می آورد. ایرانیان در برابر این خلفا، از افراد خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و فرزندانشان حمایت کرده و باعث رشد و رونق همه ساله مجالس تعزیه و دسته های عزاداری در کشور شدند. اگر چه که بدیهی است تعزیه به معنای نمایشی امروزه آن طی زمان و به تدریح بر پایه پذیرش شرایط و مردمان به وجود آمده است و نه یک شبه و به امر و دستور یک نفر. 

مرام اهل کوفه می‌پردازیم. کوفیان چه کسانی بودند؟

کوفیان چه کسانی بودند؟

مردم کوفه؛ سخن از کسانی است که در تاریخ مترادف با بی وفایی هستند؛ الکوفی لا یوفی. در این گفت‌وگو با دکتر محمد‌حسین رجبی‌دوانی به مرام اهل کوفه می‌پردازیم.

 این شهر که بزرگترین شهر از بلاد عراق عرب بود از نظر ژئوپلتیکی و طبقات اجتماعی چگونه سرزمینی بود که بهترین انسان‌ها را در خاک و خون کشید.

از نظر جغرافیایی، کربلا و کوفه در ابتدای واقعه کربلا در چه وضعیتی بودند؟
ابتدا از کربلا بگویم؛ تا قبل از ورود حضرت اباعبدا... الحسین‌(ع)، کربلا هیچ‌گاه چه به عنوان یک منطقه مسکونی و دارای بافت جمعیتی و چه از نظر جغرافیایی و سیاسی در منطقه عراق مهم شناخته نمی شد. در جغرافیای تاریخی عراق این منطقه با همین نام وجود داشت؛ اما خالی از سکنه بود. هنگام حضور امام حسین‌(ع) در کربلا اقوام و قبایلی مانند بنی‌اسد، قازریه و افرادی دیگر به‌صورت متفرق در کربلا زندگی می‌کردند.

در آن ناحیه قوم نینوا هم سکونت داشت که از دیرباز با همین نام شناخته می‌شد؛ آنچه به‌عنوان جغرافیای این منطقه تا قبل از ورود حضرت اباعبدا... الحسین‌(ع) می‌توان گفت این است که در مجموع ساکنان محدودی در کربلا زندگی می‌کردند. در فتوحات دوران خلیفه دوم شاهدیم که فردی به‌نام «خالدبن اُرفطه» سرزمین کربلا را به تسخیر خود در‌آورد.

اما اینکه اینجا دارای ساکنینی بوده و با اینکه نامش به همین نام شناخته می‌شده چیزی در تاریخ به ثبت نرسیده و از نقل وقایع مربوط به قیام حضرت اباعبدا... الحسین‌(ع) هم چنین بر‌می‌آید که کربلا فاقد سکنه بوده است. و بنابراین حبیب بن‌‌المظاهر از امام‌حسین‌(ع) اجازه می‌گیرد که به قازریه برود و از قبیله بنی‌اسد یاری بگیرد که البته موفق به انجام این کار نمی‌شود.

معادلات سیاسی و اجتماعی در کوفه عموماً از سوی چه اقوام و گروه‌هایی صورت می‌گرفت؟
کوفه وقتی تأسیس شد، ساکنان آن عرب‌های مختلف بودند. عرب‌ها هم از اکثریت یمنی و اقلیت عرب‌های شمالی تشکیل می‌شدند که آمدند و شهر را بنا گذاشتند و در آن ساکن شدند. در زمان خلیفه دوم در سال 17هجری کوفه تأسیس شد، ولی بعداً گروه‌های زیادی از ایرانیان که مسلمانان شدند، بخش قابل توجهی به کوفه وارد شدند و در آنجا ساکن شدند که این ایرانی‌ها در برخی موارد بیشترین جمعیت کوفه را تشکیل می‌دادند، منتها به سبب تبعیض‌های ناروایی که زمان خلیفه دوم باب شده بود، ایرانی‌های مسلمان را در حّد عرب‌های مسلمان نمی‌دیدند و به اصطلاح امروزی آنها را شهروند درجه دو تلقی می کردند و از هرگونه مشارکت در امور سیاسی منع کرده بودند و در خود عرب‌ها هم رقابتی بین عرب‌های یمنی و عرب‌های شمالی وجود داشت و حاکمانی هم که بر مسند قرار می‌گرفتند با توجه به موقعیت و نژادشان گاهی طرف یمنی‌ها و گاه طرف عرب‌های دیگر را می‌گرفتند.

اما امیرالمؤمنین‌(ع) که به خلافت رسیدند، تبعیض‌ها را از میان برداشت و ایرانی‌ها هم از حقوق برابری با دیگر اقوام برخوردار شدند که باعث رنجش شدید بخش مهمی ‌از عرب‌های کوفه شد و بنابراین امیرالمؤمنین‌(ع) را به‌درستی یاری نمی‌کردند و از او اطاعت نداشتند.

در حقیقت از قبایل مهم ساکن کوفه و قبایل یمنی مقیم کوفه می‌توان از کنِده، مزهج، بجیله، حَمدان و... نام برد. از قبایل عرب شمالی در کوفه هم می‌توان به قریشی‌ها، بنی تمیم، و کنامه، اَسد، بکر و... که یکدست نبودند و عموماً هم رقابت‌های زیادی داشتند اشاره کرد. گاهی اوقات عرب‌های شمالی و گاهی هم عرب‌های جنوبی حرف اول را در کوفه می‌زدند و بنابراین کوفه به خاطر این ‌ترکیب ناهمگون جمعیتی همیشه دستخوش ناپایداری‌های سیاسی و اجتماعی بود. می شود این تعبیر را به کار برد؛ کوفیان هزار رنگ و قبیله بودند.

بافت مذهبی کوفه در زمان قیام اباعبدا... ‌الحسین(ع) به چه صورتی بود؟  

شباهت حضرت یحیی به امام حسین علیه السلام

شباهت حضرت یحیی به امام حسین علیه السلام

ششم ماه محرم بنا به روایاتی سالروز شهادت حضرت یحیی است، پیامبری که شباهت‌هایی به امام حسین علیه السلام دارد که در این گزارش به برخی از این شباهت‌ها می‌پردازیم.

۱ـ هر دو بزرگوار قبلاً همنامی نداشته‌اند.

در آیه ۷ سوره مبارکه «مریم» تولد یحیی به زکریا بشارت داده شده است:

 «یَا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا»؛

اى زکریا ما تو را به پسرى که نامش یحیى است مژده می‏دهیم که قبلا همنامى براى او قرار نداده‏ایم.

درباره امام حسین علیه السلام در حدیث آمده است که جبرئیل بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شد و عرض کرد:

«إنَّ الله یَقرِءُ علیکَ السلامَ وَ یُبَشِّرکَ بِمَولودٍ یولَدُ من فاطمَةَ تقتُلُهُ أُمتُکَ من بَعدِک»؛

همانا خداوند به تو سلام می‌رساند و به مولودی که از حضرت فاطمه علیها السلام به دنیا می‌آید بشارت می‌دهد و بعد از تو گروهی از پیروانت او را به شهادت می‌رسانند.

در روایات آمده است که هر دوی آنها پیش از خود همنامی نداشته‌اند، سر مبارک هر دو به خاطر دفاع از دین الهی از تن جدا شد، قاتلان آن دو بزرگوار حرام‌زاده بودند و پس از کشته شدن آنها آسمان تا ۴۰ روز در هنگام طلوع و غروب سرخ بوده است.

اولین روضه خوان علی اصغر(ع)

مرجع : خبرگزاری مهر

شاید بتوان گفت که نخستین کسی که بر مصیبت شهادت علی اصغرِ(ع) شیرخوار روضه خواند، اباعبدالله الحسین(ع) باشد، آنگاه که در برابر پرسش قاسم بن الحسنِ(ع) نوجوان به بیان چگونگی شهادت علی اصغر(ع) پرداخت و گریه و شیون یاران از سخنانش به آسمانها برخاست.

به گزارش افکارنیوز، عصر روز تاسوعا، لشکر کوفه به فرمان عمر بن سعد آماده نبرد با سپاه امام(ع) شد؛ اما با درخواست امام(ع)، عمر بن سعد یک شب به امام(ع) و یارانش فرصت داد تا شب را به نماز و راز و نیاز سپری کرده، در ضمن در کار خود بیندیشند. پس جنگ تا روز عاشورا به تعویق انداخته شد و سپاه کوفه به اردوگاه خود بازگشتند. در شامگاه این روز(تاسوعا) امام حسین(ع) یاران خود را گرد آورده و نسبت به آنچه که صبح فردا با آن روبرو خواهند شد، آنها را آگاه کرد.