لباس مشکی

لباس مشکی ما را به دستمان بدهید

به ما حسینیه ی گریه را نشان بدهید

مرا که راهی بزم عزای اربابم

برای زود رسیدن کمی توان بدهید

اگر خدای نکرده در آخر خطم

به جان اشک سه ساله مرا امان بدهید

نماز گریه ی ما با امامت سقاست

به روی مأذنه ی کربلا اذان بدهید

قسم به حرمت چشمانتان اگر مُردیم 

به روی سنگ حسینیه غسلمان بدهید

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا،حضور سپاهی از شام در کربلا

حضور سپاهی از شام در کربلا

علاوه بر آن چه گذشت، به اطمینان مى توان گفت که علاوه بر اهل کوفه، لشگرى از شام نیز در کربلا حضور داشتند.

براى این مطلب شواهدى وجود دارد. از جمله از امام صادق علیه السلام مى پرسند: حکم روزه گرفتن روز تاسوعا و عاشورا چگونه است؟
آن حضرت مى فرمایند:
تاسوعا روزى است که حسین و یارانش در کربلا به واسطه سپاهیان شام محاصره شدند... ابن زیاد و عمر سعد از زیادى لشگر خویش خوش حال شدند... .1

در این زمینه شیخ صدوق رحمه اللّه به سند خود این گونه روایت مى کند: امام حسین علیه السلام به سمت راست و چپ نگاهى کردند و هیچ کس را ندیدند. سپس سر را به آسمان بلند کردند و فرمودند: خدایا! تو مى بینى که با فرزند پیامبرت چگونه رفتار مى کنند... در این هنگام سنان بن انس و شمر بن ذى الجوشن به همراه مردانى از اهل شام آمدند... .2

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، گروه های نویسنده دعوت نامه به امام حسین علیه السلام

گروه های نویسنده دعوت نامه به امام حسین علیه السلام

1 ـ شیعیان خالص که در اقلیت بودند;

2 ـ خوارجى که در کوفه زندگى مى کردند;

3 ـ عمّال و پیروان بنوامیّه.

در این جا سؤالاتى مطرح است و آن این که در میان این شیعیان خالص و اندک چرا عدّه اى مثل حبیب بن مظاهر که از جمله امضاء کنندگان دعوت نامه به امام حسین علیه السلام است و یا مسلم بن عوسجه که مأمور خرید اسلحه و جمع آورى پول براى حضرت مسلم بوده است، در داستان حضرت مسلم یک باره ناپدید مى شوند ولى بعد از مدتى در روز ششم یا هفتم محرم، خود را با زحمت فراوان به کربلا مى رسانند و در لشکر امام حسین علیه السلام به شهادت مى رسند؟

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، نگاهی به اعتقاد قاتلان سیدالشهداء

نگاهی به اعتقاد قاتلان سیدالشهداء

به راستى عقیده آنان که در کربلا بوده اند و با سیدالشهداء علیه السلام جنگیده اند چه بوده است؟

طبرى تاریخ نگار اهل سنّت مى نویسد: روز عاشورا یکى از افراد سپاه ابن زیاد به نام یزید بن معقل از دشمنان سیدالشهداء علیه السلام به بریر بن خضیر ـ که از علماء قرآن شهر کوفه و از یاران حضرت بود ـ مى گوید: مى بینى خدا چه روزگارى را براى تو رقم زده است؟

بریر پاسخ داد: آن چه خدا براى من پیش آورد، سعادت و نیک بختى است و آن چه براى تو پیش آمده، شقاوت و بدبختى است.

یزید بن معقل گفت:

دروغ مى گویى! تو پیش از این نیز دروغ گو بودى. آیا به یاد دارى زمانى که در قبیله بنى لوذان این دروغ ها را به عثمان مى گفتى و معاویه را گمراه و گمراه کننده و على بن ابى طالب را پیشواى حق و هدایت مى پنداشتى؟

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، چهره دشمنان اهل بیت در سخنان امام حسین علیه السلام

چهره دشمنان اهل بیت در سخنان امام حسین علیه السلام

سیدالشهداء علیه السلام در روز عاشورا در ضمن سخنانى، دشمنان اهل بیت علیهم السلام را این گونه توصیف نموده و فرمودند:
همانا شما در زمره سرکشان امّت، پشت کنندگان به قرآن، همدم هاى شیطان، گروهى معصیت کار، تحریف کنندگان، قاتلان و فرزندان انبیاء و... هستند. شما فرزندان ابن حرب و پیروان (معاویه) هستید و هدف شما فقط از بین بردن ماست.1
این سخنان بر چه کسى منطبق است؟ این کلمات حتّى بر یک شیعى که در پایین ترین درجه تشیّع و در بالاترین درجه فسق و گناه باشد، صدق نمى کند.
آن حضرت در ادامه از آنان مى پرسد که به دلیل قصد جان مرا کرده اید؟
در پاسخ گفتند: ما تو را به جهت کینه و دشمنى با پدرت مى کشیم.2
بنابراین، با توجه به آن که گفتیم بزرگان کوفه از شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام یا در زندان بودند، یا به شهادت رسیده و یا فرار کرده بودند با این حال، آیا مى شود شیعه به هر معنایى، مرتکب جنایاتى چون آتش زدن خیمه زنان و کودکان بى پناه و... بشود؟


1 . ترجمة الامام حسین علیه السلام ابن عساکر: 318، تاریخ مدینة دمشق: 14 / 218.

2 . نور العین فى مشهد الحسین علیه السلام: 47.

کتب و تألیفات کتاب های اعتقادی گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، نگاهی به ساختار شهر کوفه،نقش اهل کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام

نگاهی به ساختار شهر کوفه

بنابر تحقیقى که پیرامون شهر کوفه و مردم آن انجام شده است، این شهر و همه عراق در زمان عُمَرو به واسطه سعد بن ابى وقّاص فتح شده است. کوفه داراى موقعیّتى حساس بوده است، به گونه اى که هم از نظر تجارى و هم از نظر نظامى مورد توجّه بوده و مردم از نقاط مختلف عراق، حجاز و یمن به این شهر مهاجرت کرده بودند.

مجموعه اى از قبایل مختلف و گوناگون در کوفه زندگى مى کردند; اما از جهت مذهب، تشیّع در آن جا به طور رسمى از قرن دوم و سوم شروع شد و تشیّع کنونى نیز از آن زمان است و در قرن نخست، شیعیانى که در آن جا مى زیستند، مانند شیعیان امروزى نبوده اند.

نقش اهل کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام
 

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، اصطلاح شیعه و تشیّع

اصطلاح شیعه و تشیّع

نکته قابل توجه این است که براى واژه شیعه و تشیّع در کتب حدیث و کلام و رجال دو اصطلاح وجود دارد:

1 ـ در اصطلاح نخست شیعه کسى است که محبّ اهل بیت علیهم السلام باشد و در عین حال به خلافت شیخین نیز اعتقاد دارد.

بعضى از اهل کوفه آن زمان، امیرالمؤمنین علیه السلام را از عثمان افضل و برتر مى دانستند و معاویه را نیز مذمّت مى کردند; امّا به افضلیت آن حضرت بر شیخین اعتقاد نداشتند.

2 ـ در اصطلاح دوم که همه ما بر آنیم و اصطلاح معروف نیز همین است; شیعه عبارت است از کسى که به جانشینى امیرالمؤمنین علیه السلام پس از رسول خدا صلى اللّه علیه وآله و امامت اهل بیت علیهم السلام که دوازده امام بعد از پیامبر صلى اللّه علیه وآله هستند، اعتقاد داشته باشد.

تشیّع در قرن یکم مطابق با اصطلاح نخست رایج بوده است. شاهد این مطلب، مسیب بن نجبه است. او از دعوت کنندگان سیدالشهداء علیه السلام به کوفه است. در شرح حال او مى نویسند که وى شیعى بوده است.

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، کوفه در کنترل ابن زیاد

کوفه در کنترل ابن زیاد

با این اقدامات، شهر کوفه به طور کامل تحت تسلّط و قدرت ابن زیاد قرار گرفت و این در حالى بود که سیدالشهداء علیه السلام نیز در کربلا به سر مى بردند.
در چنین زمانى و پس از اجراى این برنامه ها، ابن زیاد بر فراز منبر قرار گرفت و خطاب به مردم گفت:
اى مردم، یزید پس از معاویه بهترین بندگان و بى نیاز کننده شما در اموال و روزى دنیاست! او به من دستور داده که رزق شما را تا صد درهم و یا صد دینار از بیت المال افزایش دهم و این پول را برایتان نگه دارم. به من دستور داده تا شما را از کوفه به جنگ دشمنش روانه کنم، پس گوش دهید و اطاعت کنید.1

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا، اقرار ابن زیاد ،نامه ابن عبّاس به یزید

نامه ابن عبّاس به یزید

شاهدى دیگر بر این مطلب این است که بعد از شهادت امام حسین وقتى ابن زبیر در مکه اعلام خلافت کرد و مشغول بیعت گرفتن از مردم شد، ابن عبّاس و شخصیت هاى دیگر با او بیعت نکردند.

چون یزید از این ماجرا آگاه شد، در نامه اى از ابن عبّاس به جهت بیعت نکردنش تشکّر کرد و از او خواست که نگذارد مردم با ابن زبیر بیعت کنند بلکه مردم را به سوى یزید دعوت کند.

ابن عبّاس پاسخ ارزشمندى به نامه یزید داد. وى در پاسخ او نوشت:

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا ، نامه های اهل کوفه و فرستادن حضرت مسلم

نامه های اهل کوفه و فرستادن حضرت مسلم

نامه هاى زیادى از اهل کوفه به سوى امام حسین علیه السلام ارسال شد. حتى عدّه اى براى دعوت سیدالشهداء علیه السلام به مکّه آمدند. امام حسین علیه السلام با دیدن این اوضاع، جناب مسلم را خواستند و به نمایندگى از خود به کوفه فرستادند و ایشان را به تقواى الهى و مخفى کردن قضیه، سفارش کردند.1
اما با دسیسه و خدعه هائى که از طرف دستگاه حاکم کوفه زده شد، باعث شد تا اصحاب و یاران حضرت مسلم احساس امنیت کنند و در نهایت، قضیه حضرت مسلم و هدفى که ایشان براى آن فرستاده شده بود، آشکار شود و خلاف ان چه که امام حسین علیه السلام بر پنهان کردن آن، امر فرموده بودند اتفاق افتد. 

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا ،ورود امام حسین علیه السلام به مکّه و رفتار والی

ورود امام حسین علیه السلام به مکّه و رفتار والی

امام حسین علیه السلام بر خلاف ابن زبیر از راه معمول و مسیر اصلى راه مکّه را در پیش گرفته و در شب جمعه، سوم شعبان وارد شهر مکّه شدند. والى این شهر، عمرو بن سعید بن عاص اشدق بود.
تاریخ نگاران درباره عمرو بن سعید نوشته اند: او زورگوئى از ستم پیشگان بنوامیّه بوده است.1 از چنین فردى درباره سیدالشهداء علیه السلام فقط همین مطلب در منابع آمده که بعد از ورود امام حسین علیه السلام به مکّه، به خدمت سیدالشهداء علیه السلام رسید و پرسید: آقا! شما براى چه به مکّه آمده اید؟ حضرت فرمودند:
آمده ام تا به خانه خدا پناهنده شوم.2
 

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا ،مرگ معاویه و نامه یزید به ولید، والی مدینه

مرگ معاویه و نامه یزید به ولید، والی مدینه

مرگ معاویه فرا رسید و یزید بر تخت حکومت نشست. وى نخست در نامه اى به ولید بن عتبه، والى مدینه این گونه نوشت: از عموم مردم و شخصیت ها براى من بیعت بگیر به خصوص از عبداللّه بن زبیر و حسین بن على.
وى به پیوست این نامه، یادداشت بسیار کوچکى به ولید ارسال مى کند. آن یادداشت کوچک چه بوده است؟ مضمون آن از گفتار و رفتار ولید بن عتبه معلوم مى شود.
ولید، امام حسین علیه السلام را طلبید و براى یزید تقاضاى بیعت کرد، حضرت در پاسخ فرمودند: مهلتى ده تا قدرى فکر کنم.
ولید نیز به حضرت گفت: برو در پناه خدا، برو به سلامت.1
امام حسین علیه السلام نیز به سلامت از نزد ولید خارج شدند.
مروان بى آنکه جایگاه و سمتى رسمى داشته باشد، در آن جلسه حضور داشت. وى به ولید گفت: من به تو گفتم او را در همین جا بکش! چرا انجام ندادى؟
ولید در پاسخ گفت: إنّ ذاک لدمٌ مَصُون;
این خونى است که دستور دارم از آن محافظت کنم.2
 

گزیده ناگفته هایی از حقایق عاشورا ، معاویه و عزل والی مدینه

معاویه و عزل والی مدینه

معاویه قبل از مرگش، مروان را از حاکمیت بر مدینه عزل کرد و به جاى او ولید بن عتبه را قرار داد.1
حال راز این جا به جایى سیاسى چیست و چرا مروان کنار گذاشته شد و به جاى او ولید سر کار آمد؟

مروان با سیدالشّهداء دشمنى داشت و معتقد بود که باید به هر شکلى حسین بن على علیهما السلام را به قتل رساند; ولى دیدگاه ولید بن عتبه درباره سیدالشهداء علیه السلام این گونه نبوده است و معاویه نمى خواست فردى هم چون مروان در آن شرایط بر سر کار باشد.

ادّعایى که در مقام اثبات آن هستیم، از همین جا به جایى سیاسى در مدینه شروع مى شود. همین تفاوت نظر بین مروان و ولید، موجب عزل و نصب آنان شده است. این جا به جایى از برنامه هایى است که اگر اجرا نمى شد، نقشه شهادت سیدالشهداء علیه السلام به آن کیفیت پیش نمى آمد. پس طرح و برنامه اى از قبل تعیین شده بود که به اجرا درآمد. به عبارت دیگر، معاویه قصد نداشته است در مدینه با شدّت با امام حسین علیه السلام برخورد کند; از این رو نباید مروان حاکم شهر باشد.

سه نکته مهم