
http://www.al-milani.com/farsi/qa/qa.php?cat=47&itemid=1559
http://www.al-milani.com/farsi/qa/qa.php?cat=47&itemid=1979
http://www.al-milani.com/farsi/qa/qa.php?cat=47&itemid=2019
بسم الله الرحمن الرحیم
در اصول کافیاز رسول الله - صلوات الله وسلامه علیه و آله- چنین روایت شده است: قال رسول الله صلی الله علیه وآله لأصحابه: آمنوا بلیلة القدر إنها تکون لعلی بن أبی طالب و ولده الأحد عشر من بعدی؛[1] لیلةالقدر را قدر بدانید؛ چون لیلةالقدر برای علی بن ابیطالب –علیه السلام- و اولاد یازده گانه اش پس از من است. به عبارت دیگر، لیلةالقدر برای من است؛ سپس برای علی بن ابی طالب، پس از او، اولادش تا برسد به امام زمان –عجل الله تعالی فرجه.
شب قدر و نزول قرآن واقعی
لیلةالقدر شبی است که قرآن نازل شده است و برای من و غیر من ندارد. نکته این است که شب قدر که در ماه مبارک رمضان واقع شده است، شب نزول قرآن است؛ اما کدام قرآن؟ همین قرآنی است که در دست ماست با همین الفاظ؟ در حالی که این قرآن به تدریج نازل شده است.
قرآن یک وجود ظاهری دارد و یک وجود واقعی. وجود واقعی قرآن، غیر از وجود ظاهری آن است. رسول الله – صلوات الله و سلامه علیه و آله- در روایت دیگر میفرمایند: هر سال، در شب قدر قرآن به من نازل میشود. پس مسئله این نیست که قرآن یک دفعه نازل شده باشد؛[2] البته بحث نزول دفعی و تدریجی در جای خودش درست است؛ اما مطلب چیزی بیش از این حرفهاست. در این شب قرآن واقعی نازل شده است. قرآن واقعی غیر از قرآن ظاهری است. این قرآن ظاهری نشانهای از آن قرآن واقعی است که هر ْآیة آن هفتاد بطن دارد و هر بطنی هم بطونی دارد. قرآن حقیقتی است که میخواهد از مبدأ هستی بر بشر که از ماده و خاک و گل است، نازل شود. بالاتر از این، از عالم وجوب میخواهد به عالم امکان تنزل یابد و از عالم اطلاق و نامحدودی میخواهد در دامنه حد قرار گیرد.
اینکه قرآن تعالیم الهی است که برای هدایت بشر نازل شده است، در ارتباط با بحث نبوت است. کتاب خدا در بردارنده احکام خداست و نور است؛ یعنی چیزی است که از عالم اطلاق نشئت گرفته است؛ جایی که علم مطلق، قدرت مطلق و جمال مطلق است؛ همه چیز اطلاق است و حد ندارد. حال چنین کتابی میخواهد به عالم حد و عالم امکان نازل شود. ناگزیر باید بر قلبی نازل بشود که با آن سنخیت داشته باشد. در زمان بعثت، برخی از کفار به پیامبر اشکال می کردند که مگر کسی بهتر از تو نبود که خدا قرآنش را به تو نازل کرد؛ در حالی که این همه ثروتمند در مکه است. مثلاً در طائف دو ثروتمند بودند که به ثروتشان می بالیدند و گمان میکردند که در اینجا هم ثروت قابلیت درست میکند. نه؛ اینجا بالاتر از حد ثروت و این امور است؛ حتی بالا تر از حد علم است.
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمـزه مسئـلهآموز صـد مدرس شـد[3]
این عنایت به قلبی وارد شد که قابل بود. ورقة بن النوفل فردی بسیار عالم بود؛ تمام انجیل و تورات را همراه با تفاسیرش حفظ بود. بسیار زحمت کشیده بود و درس خوانده بود و چون شنیده بود که پیامبر آخرالزمان در مکه ظهور خواهد کرد، آمده بود و در مکه اقامت گزیده بود و متوقع بود که این پیامبری نصیب او شود. اما می بینیم که قرآن به قلب مقدس پیامبر – صلی الله علیه وآله وسلم- نازل میشود. این همان قرآن واقعی است که بر این قلب نازل شد: إِنّا أَنْزَلْناهُ فی لیلة الْقَدْرِ[4] و در هر شب قدری تکرار میشود. این قرآن، قرآن واقعی است، نه قرآن لفظی. این همان قرآنی است که امیرالمؤمنین – علیه السلام- در قصة صفین، هنگامی که لشگر معاویه قرآن را بالای نیزه کردند و عدهای شمشیر را در غلاف کردند، فرمود: أنا القرآن الناطق؛[5] اینها کاغذ پاره اند؛ آنها را پایین بریزید؛ أنا القرآن ناطق.
تداوم نزول قرآن در هر شب قدر
این قرآن، به آن معنای واقعی خودش که ما از درک آن عاجزیم، در هر شب قدر در زمان حیات رسول الله – صلی الله علیه وآله وسلم - بر قلب مقدس آن حضرت نازل می شد. البته باید در هر عصری انسان کاملی باشد که این سنخیت و قابلیت را داشته باشد. بنابراین، پس از پیامبر – صلی الله علیه وآله وسلم- این قرآن بر قلب مبارک امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب – علیه السلام- نازل می شود و همین طور تا زمان ما ادامه دارد. قرآن هنوز هم در شب قدر بر انسان کامل نازل می شود.
خداوند می فرماید: تَنَزّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرّوحُ.[6] نزول یعنی پایین آمدن. ملائکه و روح از کجا و برای چه نازل می شوند و پایین میآیند؟ آیا از آسمان به پایین سقوط میکنند؟ تنزل یعنی نزول از عالم اطلاق به عالم مادة بشری. ملائکه و روح هم ممکن هستند؛ اما از مرتبهای بالاتر به مرتبهای پایین تر می آیند. این نزول، مهبط و محل فرود مناسبی میخواهد. این مهبط مناسب، قلب مقدس نبی و ولی است. در آنجا نازل خواهند شد و این امر در هر شب قدر روی میدهد. در روایات نیز آمده است: در شب قدر که سرنوشت بندگان تعیین میشود، ما در جریان امر شیعیانمان هستیم. همـچنین فرموده اند که اعمال شما را در شب قدر به ما عرضه میکنند.[7] همه این روایات از یک واقعیت خبر می دهند و آن واقعیت این است که قلب مقدس امام زمان – صلوات الله وسلامه علیه - مهبط نزول روح، جبرئیل و فرشتگان و مهبط نزول قرآن واقعی در شب قدر است. امام از نظر ما، مرکز هستی، خلیفة الله و بقیة الله[8] است. اینها همه به واقعیاتی اشاره دارند.
فضیلتی که ماه رمضان به دلیل وجود لیلةالقدر پیدا میکند، از این ناحیه است. خداوند میفرماید: إِنّا أَنْزَلْناهُ فی لیلة الْقَدْرِ وَ ما أَدْراکَ ما لیلة الْقَدْرِ لیلة الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.[9] اینکه شب قدر، ماه رمضان و حتی تمام سال ارزش می یابد، به این دلیل است که در شب قدر است که چنین تحول شگرفی واقع میشود. بنابراین ماه رمضان برای ما یک وسیله ارتباطی است. در روایت است که شیعتنا جزء منا، خلقوا من فضل طینتنا.[10] بنابراین ما با ائمه اطهار سنخیتی داریم. در نتیجه وقتی که این حقیقت بر قلب مقدس ولی خدا نازل می شود، ما می توانیم از این نورانیت ها بهرهای بگیریم و از این نزول های شب قدر فایدهای ببریم و خودمان را اندکی بیابیم و بسازیم.
رمضان، ماه خودسازی
بسم الله الرحمن الرحیم
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ
به مناسبت فرارسیدن لیالی نورانی قدر
و عزاداری شهادت مولای متقیان امیر المومنین (علیه السلام)
ویژه برنامه های
دفتر حضرت آیت الله علوی بروجردی (مدظله العالی)
به شرح ذیل اعلام میگردد.
شب نوزدهم ماه مبارک رمضان مصادف با
شب ضربت خوردن مولای متقیان امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام)
سخنران:
دانشمند محترم جناب حجت الاسلام و المسلمین نظری منفرد
همراه با نوای گرم مداح اهل بیت(علیهم السلام):
جناب آقای سید رضا تحویلدار
شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان
شب شهادت مولی الموحدین امیرالمومنین (علیه السلام)
سخنران:
دانشمند محترم جناب حجت الاسلام و المسلمین گنجی
همراه با نوای گرم مداح اهل بیت(علیهم السلام):
جناب آقای حاح رضا عاصی
شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان
سخنران:
دانشمند محترم جناب حجت الاسلام و المسلمین گنجی
همراه با نوای گرم مداح اهل بیت(علیهم السلام):
جناب آقای حاج رضا عاصی
زمان: 11 شب
مکان: خیابان انقلاب(چهارمردان)، کوچه 6، پلاک 197 بیت آیت الله العظمی بروجردی (قدس سره)