انگار که بیقرار مشهد شده ام...گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی .........دل من میل سقاخانه دارد

از این همه انزوا مردد شده ام

دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام

امروز دلم حال کبوتر دارد

انگار که بیقرار مشهد شده ام...

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود
 وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود
 وقتی تمام شب به در خانه کریم
 در می زند گدا و دری وا نمی شود
 وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب
 این قلب مرده است مداوا نمی شود
 یک راه مانده بهر تو آن هم
 زیارت است
 مشهد
 برو که کار تو اینجا نمی شود.

  

گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی

 شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی

 آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!؟

 از راه دورآمده ام باورم کنی

 با ذوق وشوق آمده ام حضرت رئوف

 فکری به حال رنگِ سیاه پرم کنی

 زشتم قبول؛ بچه ی آهو که نیستم

 باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی

 باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم

 تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی

دلم از غصه ها فریاد دارد

هوای صحن گوهر شاد دارد

عجب شوری دل دیوانه دارد

دل من میل سقاخانه دارد

امام رضا علیه السلام:
هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت ها و بلاها

***

امام رضا علیه السلام:
 بیماری، برای مؤمن، رحمت و موجب پاک شدن از گناهان است . . .