حضرت زهرا سلام الله علیها کای محمد صلی الله علیه و آله وسلم کوثرت بخشیده ایم مهر و مه در طالع او دیده ایم

در شبی ظلمانی و اندوه بار
لحظه ها می آمد از ره سوگوار

سرزمینی بود و شب فرمانروا
دردها بسیار، اما بی دوا

خاک گلهایش گیاه درد بود
صبح دیده ناگشوده می غنود

می شکفت از نوگلی برشاخسار
باغبان را اشک حسرت بُد نثار

زانکه آن گل سرنوشتش مرگ بود
شاخه را حاصل تنی بی برگ بود

مرگ گلها بود در طغیان جهل
ناخدای ظلم، کشتی بان جهل

مهر خونین، خاک تفته، کوه داغ
فصل فصلِ رویش گلهای داغ

غنچه ای چون لب به خنده می گشود
دست خون ریز خزانش می ربود

ناگهان آمد بهاران در حجاز
شد گلی بر شاخسار وحی باز

چشمه ای از نور جوشیدن گرفت
گشت جاری و خروشیدن گرفت

شب پریده رنگ، زان سامان گریخت
ساغر شام سیه بر خاک ریخت

شد زمان گهواره میلاد نور
صبح آمد زرفشان از راه دور

نوگل باغ نبوت باز شد
مهر با مه همدل و همراز شد

اختر تابنده دامان وحی
رخ نمود از شرق بی پایان وحی

در رسید از جانِ جانان این ندا
سوی آن عاشق که بُد رمز آشنا

کای محمد صلی الله علیه و آله وسلم کوثرت بخشیده ایم
مهر و مه در طالع او دیده ایم

کوثرت در قرن ها جاری شود
مظهر عشق و وفاداری شود

پاکی از او چشمه سار آموخته
شمع سان از عشق «ما» افروخته

ما به او عاشق شویم و، او به ما
خلق گویند اوست محبوب خدا

جان عاشق، جسم پر دردش دهیم
سینه ای بس عشق پروردش دهیم

کز پریشانی به رسم عاشقان
شهره گردد نام او اندر جهان

روشنی بخشد دلت دیدار او
گسترد حق در جهان، اشجار او

(جلوۀ معشوق شورانگیز شد)
ساغر عصمت از او لبریز شد

مهر، مه را همچو جان در برگرفت
آفرینش شوکتی دیگر گرفت

عرشیان با حمد و تهلیل و سرور
گرد آن گل آمدند از راه دور

چشم صحرا این عجب کی دیده بود
در زمین عطر خدا پیچیده بود

نام او را مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم، زهرا سلام الله علیها نهاد
آن مه از گردون فراتر پا نهاد

سپیده کاشانی