بیزاری و برائت از دشمنان اهلبیت، مقدم بر ولایت اهلبیت است اثر و عقوبت «تهمت به دیگران» اثر و عاقبت بسیار فجیع «غیبت»

 

عنوان احادیثی که این هفته تقدیم دوستان عزیز می‌شود از این قرار است:

• بیزاری و برائت از دشمنان اهلبیت، مقدم بر ولایت اهلبیت است

• اثر و عقوبت «تهمت به دیگران»

• اثر و عاقبت بسیار فجیع «غیبت»
• 
  

خداوند به ما توفیق معرفت، عبادت و عمل به دستوراتش عنایت فرماید. آمین

بیزاری و برائت از دشمنان اهلبیت، مقدم بر ولایت اهلبیت است

عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع) قَالَ: «قَالَ لِی رَسُولُ اللهِ(ص) یَا عَلِیُّ أَنْتَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ وَ إِمَامُ الْمُتَّقِینَ یَا عَلِیُّ أَنْتَ سَیِّدُ الْوَصِیِّینَ وَ وَارِثُ عِلْمِ النَّبِیِّینَ وَ خَیْرُ الصِّدِّیقِینَ وَ أَفْضَلُ السَّابِقِینَ یَا عَلِیُّ أَنْتَ زَوْجُ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ خَلِیفَةُ خَیْرِ الْمُرْسَلِینَ یَا عَلِیُّ أَنْتَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحُجَّةُ بَعْدِی عَلَى النَّاسِ أَجْمَعِینَ اسْتَوْجَبَ الْجَنَّةَ مَنْ تَوَلَّاکَ وَ اسْتَوْجَبَ دُخُولَ النَّارِ مَنْ عَادَاکَ یَا عَلِیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ وَ اصْطَفَانِی عَلَى جَمِیعِ الْبَرِیَّةِ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللهَ أَلْفَ عَامٍ مَا قُبِلَ ذَلِکَ مِنْهُ إِلَّا بِوَلَایَتِکَ وَ وَلَایَةِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِکَ وَ إِنَّ وَلَایَتَکَ لَا تُقْبَلُ إِلَّا بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکَ وَ أَعْدَاءِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِکَ بِذَلِکَ أَخْبَرَنِی جَبْرَئِیلُ(ع) فَمَنْ شاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَکْفُر»؛^[1]

امیرالمؤمنین(ع) فرمود: رسول خدا(ص) به من فرمود: اى على! توئى امیرمؤمنان و امام متقیان. اى على! توئى سید اوصیاء و وارث علم پیغمبران و بهتر صدیقان و برتر پیشتازان. اى على! توئى همسر برترین زنان عالم و تو جانشین بهترین رسولانی. اى على! توئى سرپرست مؤمنان و پس از من حجت بر همه مردمان.

هر کس پیرو تو شود، بهشت بر او واجب است و هر کس با تو دشمنى کند جهنم بر او واجب است.

اى على! قسم به خدایی که مرا به پیغمبرى برانگیخت و بر همه خلق جهان برگزید، اگر بنده‏اى هزار سال خدا را بپرستد، از او پذیرفته نمی‌‌شود مگر به دوستى و پیروى از تو و امامان از فرزندانت، و همانا ولایت تو پذیرفته نمی‌‌شود جز با بیزارى از دشمنانت و دشمنان امامان از فرزندانت، مرا جبرئیل(ع) به این مطلب خبر داد که هر که خواهد بپذیرد و هر که خواهد انکار کند.

اثر و عقوبت «تهمت به دیگران»

عَنْ أَبِی عَبْدِاللهِ(ع) قَالَ: «إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِیمَانُ مِنْ قَلْبِهِ کَمَا یَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِی الْمَاءِ»؛^[2]

امام صادق(ع) فرمود: هرگاه مؤمن به مؤمن دیگر تهمت بزند، ایمان در قلب او آب می‌‌شود همچنان که نمک در آب حلّ مى‏‌‌شود.

اثر و عاقبت بسیار فجیع «غیبت»

عَنِ النَّبِیِّ(ص) أَنَّهُ قَالَ: «یُؤْتَى بِأَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُوقَفُ بَیْنَ یَدَیِ اللهِ وَ یُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتَابُهُ فَلَا یَرَى حَسَنَاتِهِ فَیَقُولُ إِلَهِی لَیْسَ هَذَا کِتَابِی فَإِنِّی لَا أَرَى فِیهَا طَاعَتِی فَیُقَالُ إِنَّ رَبَّکَ لَا یَضِلُّ وَ لا یَنْسى‏ ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاغْتِیَابِ النَّاسِ ثُمَّ یُؤْتَى بِآخَرَ وَ یُدْفَعُ إِلَیْهِ کِتَابُهُ فَیَرَى فِیهِ طَاعَاتٍ کَثِیرَةً فَیَقُولُ إِلَهِی مَا هَذَا کِتَابِی فَإِنِّی مَا عَمِلْتُ هَذِهِ الطَّاعَاتِ فَیَقُولُ إِنَّ فُلَاناً اغْتَابَکَ فَدُفِعَتْ حَسَنَاتُهُ إِلَیْک»؛^[3]

پیامبر خدا(ص) فرمود: روز قیامت فردى را مى‌‌آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى‌‌دارند و کارنامه‌‌اش را به او مى‌‌دهند، اما حسنات خود را در آن نمى‌‌بیند. عرض مى‌‌کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى‌‌بینم! به او گفته مى‌‌‌شود: پروردگار تو نه خطا مى‌‌کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگرى را مى‌‌آورند و کارنامه‌‌اش را به او مى‌‌دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى‌‌کند. عرض مى‌‌کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده‌‌ام! گفته مى‌‌شود: فلانى از تو غیبت کرد و حسنات او به تو داده شد.

 

---

[1]. بحارالانوار 27: 63 و 199.

[2]. الکافی 2: 361.

[3]. جامع الأخبار: 147.