سفارش امام رضا(ع) به حضرت شاه عبدالعظیم برای شیعیان،شش گناه با شش اثر بسیار بد،سه نشانه‌‌ی ریاکار در کلام رسول خدا(ص)

سفارش امام رضا(ع) به حضرت شاه عبدالعظیم برای شیعیان

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا(ع) قَالَ: «یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ! أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَةٌ إِلَیَّ وَ لَا یَشْتَغِلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِیئِهِمْ إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِهِ أَوْ آذَى وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً فَإِنَّ اللهَ لَا یَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ وَ إِلَّا نَزَعَ رُوحَ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَایَتِی وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ نَصِیباً فِی وَلَایَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِک‏»؛^[1]

از حضرت رضا(ع) نقل شده که فرمود:

  اى عبدالعظیم! به دوستان من سلام برسان و به آنان بگو در دلهاى خود براى شیطان راهى باز نکنند، و آنان را امر کن به راستگوئى در گفتار و أدای امانت و سکوت و ترک منازعه و جدال در کارهاى بیهوده، و امر کن که با یکدیگر معاشرت و رفت و آمد نمایند، و این عمل آنها موجب نزدیکى به من مى‏‌‌شود.

دوستان من، نباید اوقات خود را به مخالفت و دشمنى با یکدیگر مشغول سازند.

من با خویشتن پیمان بسته‏‌‌ام که هر کسى مرتکب اینگونه کارهای زشت شود، و یا یکى از دوستانم را مورد خشم و غضب قرار دهد، از خداوند بخواهم تا وى را در دنیا به سخت‏‌‌ترین عذاب گرفتار کند.

این نوع اشخاص در آخرت از زیانکاران خواهند بود.

دوستان مرا متوجه کن که خداوند نیکوکاران آنها را آمرزیده و از بدکاران آنان درگذشته، مگر کسانى که مشرک شده و یا یکى از دوستان مرا رنجانیده‏‌‌اند، و یا در دل خود نسبت به وى کینه و عداوتى دارند.

پروردگار از این گروه نخواهد گذشت و آنها را نمى‏‌‌بخشد، مگر اینکه از نیت خود برگردند.

اگر از این کار زشت خود برگشت، مورد آمرزش خداوند متعال قرار خواهد گرفت، و اگر در این عمل باقى ماند، خداوند روح ایمان را از دل او خارج خواهد ساخت و از ولایت من نیز بیرون می‌‌رود، و از دوستى ما اهل بیت نیز بهره‏‌‌اى نخواهد برد، و من به خداوند از این امور پناه می‌‌برم.

شش گناه با شش اثر بسیار بد

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ(ع) قَالَ: «الذُّنُوبُ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِی تَهْتِکُ السِّتْرَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا وَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِیعَةُ الرَّحِمِ وَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ»؛ ^[2]

امام صادق(ع) فرمودند: گناهی که نعمتها را تغییر مى‌‌‌‌دهد، تجاوز به حقوق دیگران است.

گناهى که پشیمانى مى‌‌‌آورد، قتل است.

گناهى که گرفتارى ایجاد مى‌‌کند، ظلم است.

گناهى که آبرو مى‌‌بَرد، شرابخوارى است.

گناهى که جلوى روزى را مى‌‌گیرد، زناست.

گناهى که مرگ را شتاب مى‌‌بخشد، قطع رابطه با خویشان است.

گناهى که مانع استجابت دعا مى‌‌شود و زندگى را تیره و تار مى‌‌کند، نافرمانى از پدر مادر است.

سه نشانه‌‌ی ریاکار در کلام رسول خدا(ص)

أَنَّ النَّبِیَّ(ص)‏ قَالَ: «لِلْمُرَائِی ثَلَاثُ عَلَامَاتٍ یَکْسَلُ إِذَا کَانَ وَحْدَهُ وَ یَنْشَطُ إِذَا کَانَ عِنْدَهُ أَحَدٌ وَ یُحِبُّ أَنْ یُحْمَدَ فِی جَمِیعِ أُمُورِهِ»؛^[3]

رسول خدا(ص) فرمود: ریاکار سه نشانه دارد؛ هرگاه تنها باشد کسل مى‏‌‌شود و هرگاه کسى در نزد او باشد با نشاط کار می‌‌کند و دوست دارد مردم کارهاى او را بنگرند و او را تشویق کنند.

 

---

[1]. الإختصاص: 247.

[2]. الکافی ‏2: 447.

[3]. بحار الأنوار ‏69: 205.