حضرت آیة الله العظمی وحید خراسانی دام ظله العالی،امام زمان(علیه السلام) راه بهره مند شدن از آن حضرت در زمان غیبت

راه بهره مند شدن از آن حضرت در زمان غیبت

هر چند امام زمان (علیه السلام) غایب از انظار است، و این غیبت موجب محروم شدن امّت از قسمتى از برکات وجود آن حضرت است که متوقف بر ظهور است، ولى قسمتى از فیوضات ، وابسته به ظهور نیست.

او همچون آفتابى است که ابر غیبت نمى تواند مانع تأثیر اشعّه وجود او در قلوب پاکیزه شود، مانند اشعّه خورشید که در اعماق زمین جواهر نفیسه را مى پروراند، و حجاب ضخیم سنگ و خاک مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمى شود.

و چنان که بهره مند شدن از الطاف خاصّه خداوند به دو طریق میسّر است:

اوّل: جهاد فى الله ، به تصفیه نفس از کدورتهایى که مانع از انعکاس نور عنایت اوست.

دوم: اضطرار ، که رافع حجاب بین فطرت و مبدأ فیض است : ( أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یکْشِفُ السُّوءَ )^۱ ; همچنین استفاده از واسطه فیض خدا که اسم اعظم و مَثَل اعلاى اوست نیز به دو طریق ممکن است:

اوّل : تزکیه فکرى و خلقى و عملى که فرمود : « اما تعلم أن أمرنا هذا لاینال إلاّ بالورع ».^۲

دوم : انقطاع از اسباب مادّى و اضطرار . و از این طریق ، بسیارى از کسانى که بیچاره شدند، و کارد به استخوان آنها رسید، و به آن حضرت استغاثه کردند نتیجه گرفتند.

در خاتمه به قصور و تقصیر نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مى کنیم، او کسى است که خدا به او نور خود را، و به وجود او کلمه خود را تمام کرده است ; و او کسى است که کمال دین به امامت و کمال امامت به اوست، و دعاى وارد در شب میلاد او این است:

« اللّهم بحق لیلتنا هذه و مولودها و حجّتک و موعودها التى قرنت الى فضلها فضلک، فتمّت کلمتک صدقاً و عدلا، لامبدّل لکلماتک و لا معقّب لاِیاتک، و نورک المتعلّق و ضیاءُک المشرق و العلم النور فى طخیاء الدیجور الغائب المستور جلّ مولده و کرم محتده، و الملائکة شهّده و الله ناصره و مؤیده اذا آن میعاده، و الملائکة امداده، سیف الله الذى لاینبو، و نوره الذى لایخبو، و ذو الحلم الذى لایصبو... ».