ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
هزار و سیصد و شصت و اندی سال از آن روزی که عاشقان و دلباختگان کوی دوست در سرزمین بلا پروانه صفت به دور شمع وجود سردار عشق جمع شدند و جام وصال دوست را سرکشیدند، می گذرد .
هنوز هم هر سال محرم و عاشورا که می آید، سرزمین بلا همچون کربلای سال 61 هجری می شود . هنوز هم غروب دهم محرم که می شود، آسمان در فراق یار می گرید و علقمه از بودن خود در سرزمین عاشقی شرمنده می شود که روزی عباس مشک بر دوش گرفت تا جرعه جرعه عشق را در آن بریزد و عطش را از جگرهای تشنه کودکان بردارد .
هفت روز است که زمین را آفریده اند . هفت روز است که زمین را شخم می زنیم . همه گندم های ممنوعه را کاشتیم و جاودانگی نرویید .
همه دانه های پنهان در جیب هایمان را کاشتیم و میوه نهال هیچ کدامشان طعم سیب نیمه کاره را نداد . غروب هفتم است . غروبی که فهمیده ایم این خاک «موات » است و این زمین مرده استعداد رویش هیچ چیز را ندارد .
امشب، هفتمین شب است . شب نا امیدی از خاک . شب دل بستن به آب! و خبر ساده و کوتاه است: «آب را بسته اند!»
خسته از هفت روز چنگ زدن در خاک، به خیمه می رسیم . خبر می رسد و خبر ساده و کوتاه است: «آب را بسته اند!» بی طاقتیم . بی تاب . لب ها ترک خورده . زبان ها به کام چسبیده . یکی می گوید: «الهه آب ها! رحمت!» یکی می نالد: «خدای دریاها! ابر!» کسی می خواند: «فرشته های نزول! باران!»
قمربنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع)
ادبی : خجل از روی ماه ادامه مطلب ...
حضرت ابوالفضل علیه السلام
سقای لب تشنگان[حضرت ابوالفضل علیه السلام] ادامه مطلب ...
عباس یعنى تا شهادت یکه تازى عباس یعنى عشق،یعنى پاکبازى
عباس یعنى با شهیدان همنوازى عباس یعنى یک نیستان تکنوازى
عباس یعنى رنگ سرخ پرچم عشق یعنى مسیر سبز پر پیچ و خم عشق
جوشیدن بحر وفا،معناى عباس لب تشنه رفتن تا خدا،معناى عباس