ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
هر که از خویشان خود دست کشد، یک دست از آنان باز گرفته، اما دستهاى فراوانى از خود کنار زده است. و آن کس که با قوم و خویشان خود نرمخو و مهربان باشد، دوستى و محبّت همیشگى آنان را به دست آورَد.
امیرالمومنین امام على علیهالسلام فرمودند: اى مردم! هیچ کس ـ هر اندازه هم ثروتمند باشد ـ از خویشان (ایل و عشیره) خود و حمایت عملى و زبانى آنها از او، بى نیاز نیست .
آنان بزرگترین گروهى هستند که از انسان پشتیبانى مىکنند و پراکندگى و پریشانى او را از بین مى برند و در مصیبتها و حوادثى که برایش پیش مىآید، بیش از همه به او مهربان و دلسوزند.
نام نیکى که خداوند براى انسان در میان مردم پدید مىآورَد، بهتر است از مال و ثروتى که وى براى دیگران باقى مىگذارد.
هان! مبادا از خویشاوند نیازمند خود روى برتابید و از دادن اندک مالى به او دریغ کنید، که اگر ندهید چیزى بر ثروت شما نمى افزاید و اگر بدهید چیزى کم نمى شود.
هر که از خویشان خود دست کشد، یک دست از آنان باز گرفته، اما دستهاى فراوانى از خود کنار زده است. و آن کس که با قوم و خویشان خود نرمخو و مهربان باشد، دوستى و محبّت همیشگى آنان را به دست آورَد.
متن حدیث:
الإمامُ علیٌّ علیه السلام : أیُّها الناسُ ، إنّهُ لا یَستَغنِی الرَّجُلُ ـ و إن کانَ ذا مالٍ ـ عَن عِترَتِهِ (عَشِیرَتِهِ) ، و دِفاعِهِم عَنهُ بأیدِیهِم و ألسِنَتِهِم ، و هُم أعظَمُ الناسِ حِیطةً مِن وَرائهِ و ألَمُّهُم لِشَعَثِهِ ، و أعطَفُهُم علَیهِ عندَ نازِلَةٍ إذا نَزَلَتْ بهِ و لِسانُ الصِّدقِ یَجعَلُهُ اللّه ُ للمَرءِ فی الناسِ خَیرٌ لَهُ مِنَ المالِ یَرِثُهُ غیرُهُ
ألا لا یَعدِلَنَّ أحَدُکُم عن القَرابَةِ یَرى بها الخَصاصَةَ أن یَسُدَّها بالذی لا یَزِیدُهُ إن أمسَکَهُ ، و لا یَنقُصُهُ إن أهلَکَهُ ، و مَن یَقبِضْ یَدَهُ عن عَشیرَتِهِ ، فإنّما تُقْبَضُ مِنهُ عَنهُم یَدٌ واحِدَةٌ ، و تُقبَضُ مِنهُم عَنهُ أیدٍ کثیرَةٌ ، و مَن تَلِنْ حاشِیَتُهُ یَستَدِمْ مِن قَومِهِ المَوَدَّةَ (المَحَبَّةَ).
«نهج البلاغه،خطبه23»