بیت الاحزان فاطمه

لیلة القدر زمین است در خلقت اما تاب ماندن ندارد از ظلم ظالمان و آتشی که از در سوخته و میخ دیوار بر جسمش نشست تاب ماندن ندارد از فراق مولاجان می بینی؟ قلب مادر مهربانت آرام و قرار ندارد بیقرار است بی تاب برای وصال و برای رسیدن به آرامش لحظه شماری می کند اهل این حوالی از بیت الاحزان فاطمه شکایت به مولایش بُرده اند که به فاطمه بگو شب های زمین را کمتر اشک بریزد به گمانم اشک های فاطمه قلب های خفته در غفلت اهل زمین را کمی بیدار کرده که تاب شنیدن صدای ناله هایش را ندارند فاطمه است و بیت الاحزانش با اهل زمین کاری ندارد که حتی از اشکی از ناله ای از دلی غم زده در نااهلی مردم زمانه اش شکایت می کند خلوتی دارد با خدایش با معبودش تا اهل زمین کمی با صدای غم هایش یادشان بیاید که چه ظلمی بر دختر رسول خدا کرده اند فاطمه هم میرود اما اهل زمین می مانند و ندای غم انگیز غصه های فاطمه در گوش خلقت شاید دلی بیدار شود