| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | |||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
تو آمدی به زمین و بهار آوردی
برای اهل زمانه قرار آوردی
تو سیب سرخ بهشت پیمبری زهرا
که از برای پدر افتخار آوردی
____________________
باران گرفت و خاک زمین دلنواز شد
دل پیش تو شکست و سراسر نیاز شد
زیباترین بهانۀ خلق سما و ارض
پا بر زمین نهاد و زمین سرفراز شد
_______________________
روح ادب به ساحت قدسیتان سلام
دارای عز و جاه و مقامید و احترام
بانوی آب و آینه ای همسر علی
شکر خدا که بر درتان گشته ام غلام
شاعر: مصطفی فروردین
«همه از خدائیم، به سوی خدا میرویم»
کلّ هستی از خداست. آنچه در دنیای توهّمتان می بینید، از ذات احدیّت نشأت گرفته است. آیا چیزی جز خدا و جز از خدا می بینید؟ خدا آنچه هست، آنچه نیست، آنچه خواهد بود و آنچه بوده است، می باشد. خدا تنها حقیقت، تنها زندۀ واقعی، تنها حیات جاودان و تنها شعور حاکم بر هستی است.
جز خدا نیست. هر چه هست، خداست. جز خدا نبینید، جز خدا نپندارید و جز خدا حامی ای نجوئید که او ذات یگانۀ هستی است. تنها حقیقت ماندگار و تنها پدیدۀ جاودان. جز او هر چه هست، همه از اوست. با اوست. در اوست و تنها اوست که هست و غیر او هر چه هست، زندگانی از او می یابد که او وحدت بی منتهاست. (از وبلاگ حدیث آشنا)