یــــا علــی بن الحسین علیه السلام

 

حضرت علی اکبر علیه السلام فرزند ابی عبدالله الحسین علیه السلام بنا به

روایتی در یازدهم شعبان،سال43 قمری در مدینه منوره دیده به جهان

گشود.

پدر گرامی اش امام حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام و مادر

محترمه اش لیلی سلام الله علیها بنت ابی مرّه بن عروه بن مسعود ثقفی

 و هم طایفه با امیر مختار علیه السلام هستند.

او از طایفه خوش نام و شریف بنی هاشم بود . و به بزرگانی چون

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ،

امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام  و امام حسین علیه السلام 

 نسبت دارد. 

دشمن هم اعتراف دارد :

روزی معاویه بن ابی سفیان لعنت الله علیه به اطرافیان و

هم نشینان خود گفت:

 به نظر شما سزاوارترین و شایسته ترین فرد امت به امر خلافت کیست؟

اطرافیان گفتند: جز تو کسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی شناسیم!

معاویه گفت: این چنین نیست.

بلکه سزاوارترین فرد برای خلافت، علی بن الحسین علیه السلام  است که

جدّش رسول خدا می باشد و در وی شجاعت و دلیری بنی هاشم،

سخاوت بنی امیه و فخر و فخامت ثفیف تبلور یافته  است.

غربت تا کجا ؟؟؟؟

غربت امیرالمومنین علی علیه السلام ناگفتنی ست. 

یک نمونه آن اینست که در بین اصحاب اباعبدلله الحسین علیه السلام

هیچ کدام نامشان علی نیست. زیرا آنقدر تبلیغ بر علیه مولا

و محبینشان میکردند که کسی جرات نداشت نام مولا را بروی

فرزندش بگذارد. در چنین شرایطی آقا اباعبدلله الحسین علیه السلام

 کاری میکند مانند تمام کارهایشان کارستان.....

فقط علی :

نقل است روزی علی اکبر علیه السلام  به نزد والی مدینه

مروان بن حکم لعنت الله علیه رفته  و از طرف پدر بزرگوارشان پیغامی

را خطاب به او میبرد، در آخر والی مدینه از علی اکبرسئوال کرد نام تو

چیست؟ فرمود: علی سئوال نمود نام برادرت؟ فرمود: علی.

مروان عصبانی شد، و چند بار گفت: علی، علی، علی، « ما یُریدُ اَبُوک؟ »

 پدرت چه می خواهد، همه اش نام فرزندان را علی می گذارد، این پیغام

را علی اکبر علیه السلام زد اباعبدالله الحسین علیه السلام  برد،

ایشان فرمود : والله اگر پروردگار دهها فرزند پسر به  من عنایت کند

نام همه ی آنها را علی می گذارم و اگر دهها فرزند دختر به من عطا،

 نماید نام همه ی آنها را نیز فاطمه می گذارم. 

به همین علت است که بین مورخان راجع به تعداد اولاد 

حضرت سید الشهداء علیه السلام اختلاف نظر  وجود دارد.

در روایتی به نقل از شیخ جعفر شوشتری رحمة الله علیه

در کتاب خصائص الحسینیه آمده است:

 اباعبدالله الحسین علیه السلام  هنگامی که علی اکبر را به میدان

می فرستاد، به لشگر خطاب کرد و فرمود:

« یا قوم، هولاءِ  قد برز علیهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و

 منطقاً برسول الله.......

ای قوم، شما شاهد باشید، پسری را به میدان می فرستم، که

شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله  صلی الله علیه وآله

است .بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله  صلی الله علیه وآله است 

تنگ می شد  نگاه به وجه این پسر می کردیم.

سید الشهداء علیه السلام در کنار هیچ بدنی از بدنهای مطهر

شهدا کربلا قاتلینشان رانفرین نکردند.

ولی قاتلین شاهزاده علی اکبر علیه السلام را نفرین کردند و فرمودند :

قتل الله قوم قتلوک... خدا بکشد آنان که تو را کشتند... 

در وصف حضرت زبانها لال و عقلها بی مقدار هستند.

در اینجا با شعری از ناصرالدین شاه قاجار رحمـة الله علیه ختم کلام میکنم:  

یم فاطمی گل سرمدی ، مه هاشمی دّر احمدی

زسرادقات محمدی ، طلعت ظهور و جلالتی

یه سماء قمر به نبی ثمر ، به فاطمه دّر به علی گهر

به حسن جگر به حسین پسر،  چه نجابتی چه اصالتی

خم زلف او چو شکن شکن ، به مثال نقرهء فام تن

سپری به کتف و کفن به تن ، به به چه قامتی چه قیامتی 

ز جلو نظر سوی قتلگه ، زقفا نظر سوی خیمه گه

که نموده شه به قدش نگه ، به چه حسرتی به چه حالتی

زقفا دو زن شده نوحه گر ، یکی عمه گفت و یکی پسر

که نما به جانب ما نگه ، به نظارتی به اشارتی

و عجل اللهم فی فرج مولانا صاحب الزمان

والعن جبت والطاغوت و اللات و العزی

وابنتیهما و اتباعهم الی یوم القیامه

التمــــــاس دعــــــا

یــــــا علــــــــی مـــــــدد